zaterdag 17 december 2011
donderdag 15 december 2011
130 KM PER UUR MOET KUNNEN
130 km per uur moet kunnen: minder gestresste autorijders, snellere files, minder CO2 uitstoot, meer populariteit voor de regering, goedkoper aan brandstof en het voelt lekker.
Kunsten en (Internationale)Politiek
130 km per uur,
autobotsingen,
minister schultz,
verkeersongelukken
woensdag 14 december 2011
DAD'S ARMY: DE ENGELSEN ZIJN NOG BEZIG MET DE TWEEDE WERELDOORLOG
Kunsten en (Internationale)Politiek
angela merkel,
dad's army,
david cameron,
de tweede wereldoorlog,
don't panic,
nicolas sarkozy
dinsdag 13 december 2011
NEO-EGOÏSME OF INTERNATIONALE SOLIDARITEIT?
Nog in de tweede helft van de jaren tachtig ondersteunde Jan Tinbergen (links) de actie 1,5% van CNV Aktie Kom Over (nu CNV Internationaal) op het Binnenhof. Naast hem staat toenmalig Tweede Kamervoorzitter Dick Dolman (PvdA).
Ontwikkelingssamenwerking is zo vorige eeuws dat je het maar
beter meteen van de Nederlandse begroting kunt schrappen. Het past niet meer in
deze liberale tijd van eigen verantwoordelijkheid, ondernemerschap, vrije markt
en neo-egoïsme. Als het aan de PVV ligt wordt ontwikkelingssamenwerking als een
van de linkse hobby’s samen met bijvoorbeeld Europa weg bezuinigt om aldus Henk
en Ingrid te sparen voor nieuwe bezuinigingen. Een legitieme politieke zet van Wilders
maar wel met verkeerde argumenten. Zo is Europa geen linkse hobby, dat weet
Wilders best. Het is ook een ondernemershobby (vrije markt, deregulering,
enz.), fervent mee opgebouwd door zijn eigen voormalige VVD.
Ontwikkelingssamenwerking is voornamelijk een linkse hobby
geweest. Die is indertijd zo populair geworden mede dank zij de Rotterdamse
macro econoom professor Tinbergen, een zeer respectabel geleerde al was het
maar omdat hij de eerste was die de Nobelprijs voor economie won (1969).
Tinbergen was mede aanjager van de VN doelstelling om 0,7% van de nationale
begroting te reserveren voor ontwikkelingssamenwerking (1970). Jan Pronk, in zekere zin de tovenaarsleerling
van Tinbergen, heeft als PvdA minister voor Ontwikkelingssamenwerking die
populariteit alleen maar vergroot. Maar vergeet de rol van het CDA niet. Die
hebben met hun diepe wortels in missie en zending ervoor gezorgd dat
ontwikkelingssamenwerking een heel breed maatschappelijk draagvlak kreeg. De
basis was solidariteit, hetzelfde fundament waarop de sociale voorzieningen en
de gezondheidszorg in Nederland is opgebouwd.
Hier zien we tijdens dezelfde 1,5% actie het toenmalig Tweede Kamerlid Cor Kleisterlee (rechts), tevens voorzitter van de Katholieke NGO Cebemo (tegenwoordig Cordaid), op het Binnenhof spreken. Links met het blad papier in de hand CNV secertaris Arie Hordijk. CNV Aktie Kom Over secretaris Gerrit Pruim bedient de megafoon.
De VVD heeft er trouwens altijd voor gevochten dat de
Ontwikkelingspot ook ten dienste stond voor het Nederlandse ondernemerschap.
Uiteraard viel dat heel slecht bij radicaal links Nederland. In die tijd werden
ondernemers en vooral multinationals gezien als uitbuiters in plaats van
werkverschaffers. Hoewel daar vaak ook wel wat voor te zeggen was, was dat
beeld toch te eenzijdig. Ontwikkelingssamenwerking werd toen door links omarmd,
kort door de bocht gezegd, als een instrument om het socialisme te bevorderen (naats
de Novib ook binnen kerkelijke organisaties als Cebemo nu Cordaid, Icco en
Solidaridad) met zijn accent op herverdeling van inkomen in plaats van
vergroting van inkomen door middel van productiviteit. Noem het de bekende
blinde vlek van links voor de economische realiteit maar een die je kunt
vergeven omdat hij voortkomt uit een goed hart.
Nu in deze nieuwe eeuw met al zijn nieuwigheden wordt pas
goed ingezien dat herverdeling van inkomen alleen niet genoeg is om in
ontwikkelingslanden een humane maatschappij dichterbij te brengen.
Werk, werk en nog eens werk is net zo belangrijk of
misschien wel belangrijker voor de ontwikkeling van een samenleving. Door te
werken maakt een mens deel uit van de gemeenschap, kan hij of zij de
verantwoordelijkheid voor zijn leven, zijn gezin of familie nemen, kan hij zich
zelf ontplooien enz. Een lofzang op investeringen, vrij markt en vrije handel
ter bevordering van de werkgelegenheid is dus op zijn plaats. Dat moeten de
linkse hobbyisten toegeven maar dat is niet alles. Een vrije markt moet
gecorrigeerd worden, wil het spel niet ontaarden in het recht van de sterksten
en de rijksten. Daar zijn vakbonden voor nodig en een eerlijke, rechtvaardige overheid die democratisch tot stand
komt. Dat zullen de rechtse hobbyisten moeten erkennen.
Er is dus voor links en rechts nog werk zat aan de winkel
voor Ontwikkelingssamenwerking. Wilders zou onderwijl moeten beseffen dat door toe te
geven aan het neo-egoïsme hij ook de fundamenten van de binnenlandse
solidariteit ondermijnt.
Kunsten en (Internationale)Politiek
1,
5%actie,
internationale solidariteit,
jan pronk,
jan tinbergen,
linkse hobby,
neo-egoïsme,
ontwikkelingssamenwerking,
wilders
maandag 12 december 2011
DE BRUTALE BORSTEN VAN JACOB ADRIAENSZ BACKER
Jacob Adriaensz Backer (1608 - 1651), De courtisane, Museu Nacional de Arte Antiga, Lissabon.
Je loopt in het Museu Nacional de Arte Antiga in Lissabon op
je gemak langs oude Hollandse schilderijen met portretten van strenge vrouwen
met stijve kragen en dan opeens hangt daar open en bloot voor je neus een paar
blanke borsten als twee volle manen. De eigenaresse van dit brutale paar kijkt
je vrijmoedig aan terwijl ze tussen duim en middelvinger een flinke munt toont.
Haar kapsel zou beter kunnen en de lippen zijn een tikkeltje te rood maar haar boodschap is duidelijk. Wie betaalt die
krijgt waar voor zijn geld. Hollands koopmanschap op zijn best.
Ik zie dat het schilderij “de courtisane” heet en in 1640
gemaakt is door de Amsterdamse schilder Jacob Adriaensz Backer (Harlingen 1608– Amsterdam 1651). Een tijdgenoot van Rembrandt. Oud is hij niet geworden. Hij is nooit getrouwd, kocht nooit
een huis en er zijn geen schandalen bekend. Dat zijn getekende mannelijke en
vrouwelijke naakten van uitzonderlijke kwaliteit zijn volgens Wikipedia, kunnen
we zien aan het schilderij.
Ik wist niet dat er in die tijd zo rondborstig geschilderd
werd in Nederland. De Nederlandse schilderkunst was toch voornamelijk bestemd
voor rijke burgers en die hangen geen levensechte borsten in de huiskamer. In
de slaapkamer was misschien nog wel plaats voor een enkele naakte godin in
lustig gezelschap van fluitende goden maar een echte hoer aan de muur was toch
niet gebruikelijk, dunkt me.
Mijn zoektocht op internet levert geen antwoord op mijn
vraag vanwaar dit schilderij van de verder zo brave schilder Backer? Heeft hij
dit voor eigen plezier geschilderd, was hij een vaste klant van haar of was zij
een rijke courtisane die zelf opdracht voor dit portret gaf? Hing dit portret
dan misschien ook in haar werkkamer of op zijn slaapkamer? Wie zal het zeggen?
Er zijn 140 schilderijen van hem bekend maar ik heb geen tweede portret als dit
kunnen vinden. Hij heeft voornamelijk traditionele Hollandsche portretten
gemaakt (70 stuks), een enkel idyllisch mythologisch stuk, regenten en
schuttersstukken.
Kunsten en (Internationale)Politiek
de courtisane,
hollandse schilderkunst,
jacob adriansz backer,
lissabon,
museu nacional de arte antiga,
portret van een hoer
zondag 11 december 2011
ARMOEDE
Nederland, winter 1958
Als kind ben ik na de oorlog opgegroeid. We hadden het thuis
eenvoudig. Er was een radio. Alleen de keuken was in de winter verwarmd met een
fornuis waar water op stond. Gekookt werd er op butagas in een portaaltje
buiten. Kleren waren degelijk en vaak tweedehands. We sliepen met twee broers
in een bed. Geen warm water uit de kraan. In de winter ijsbloemen op de ruiten.
Met Sinterklaas en je verjaardag kreeg je enkele cadeaus als een boek,
meccanodoos, een blikken auto enz. Het woord arm is nooit bij me opgekomen en
heb ik ook nooit gehoord ook al hadden we het als gezin van een
fabrieksarbeider niet breed. Ik wist niet beter en mijn ouders ook niet. De
meeste mensen leefden zo.
Als getrouwd studentenechtpaar in Nijmegen kwamen we in een
vergeten arbeidersstraat te wonen. De slaapkamers waren in de winter ijskoud:
enkel steense muren bekleed met jute. Onze dochter moest in bed wel eens
handschoenen aan. Onze douche was
een wasbak. De huur was laag, dat wel. Ondanks bijverdiensten moesten we elke
cent omdraaien. Toch vonden we niet dat we arm waren. Een kwestie van hoop op
de toekomst? Het bouwvakkersgezin naast ons vond ons wel arm te oordelen naar
de verbazing van twee van hun kleinkinderen dat we geld hadden om er twee
goudvissen op na te houden. Hun huis was net zo armoedig als het onze maar ze
gingen naar Italië op vakantie, ze reden in een sportauto en hadden het laatste
TV model. Een kwestie van
prioriteiten denk ik.
Costa Rica 1975
Ik zag pas echte armoede toen ik een tijd in Colombia
studeerde. Huisjes van blik en karton, geen stromend water in huis, een enkel
lampje voor de avond, de wc ergens buiten, wat met doeken afgeschermde
kamertjes om nog enigszins privacy te hebben. Later zag ik hetzelfde in
Mexicostad en op het Mexicaanse platteland. Ik leerde variaties van armoede
kennen. De misère van de krottenwijken met open rioolwater, een alles
overheersende stank , een totaal gebrek aan hygiëne, drek, dronkenschap,
geweldpleging, diefstal en uitzichtloosheid met wanhoop. Op het platteland zag
je meer nette armoede. Primitieve houten of in klei opgetrokken huisjes,
schaars bemeubeld, een schone maar primitieve keuken, armoedige maar schone
kleren en beddengoed. In zulke huizen kon je ondanks het gebrek aan privacy met
een gerust hart logeren.
Togo 2005
Ook is de ene arme de andere niet. Je hebt mannen die voor
hun gezinnen blijven zorgen, hoe moeilijk ook. Je hebt vrouwen die hun kinderen
onder de moeilijkste omstandigheden blijven opvoeden. Ze blijven fatsoenlijk en
werken hard. Werken geeft hen waardigheid en zelf bewustzijn.
Maar je komt ook armen tegen die zich beklagen, bedrinken,
stelen of er een nog groter zootje van maken. Mannen die hun vrouw en kinderen
achterlaten als oud vuil. Vrouwen die hetzelfde doen.
Mexico 2010
Deze nuances zullen nooit in statistieken vastgelegd kunnen
worden. Armoede zal daarom altijd en overal ter discussie blijven staan en
zelfs als statistisch gesproken er geen armen meer zullen zijn dan zal er toch
nog armoede zijn.
Kunsten en (Internationale)Politiek
armoede,
armoede in nederland,
armoede statistieken,
costa rica,
krottenwijken,
mexico,
misère,
nette armoede,
togo
Abonneren op:
Posts (Atom)