BELGIË STAAKT OF TOCH MAAR NIET?

In Christendemocratische kringen wordt daags voor de staking gespeculeerd of de loonaanpassing aan de inflatie (de index) maar niet eens een keertje moet worden overgeslagen.

 

Moet ik nu voor of tegen de algemene staking op aanstaande maandag zijn? Ik stel met verbazing vast dat voor het eerst dat ik in België woon er een felle publieke discussie is ontstaan onder voor en tegenstanders van de staking. Hoe zou dat komen? Tot nu toe was het gezag van de vakbonden zo goed als onaantastbaar en de stakingsbereidheid onder de leden optimaal. Zelfs treinreizigers die door de zoveelste proteststaking hopeloos gestrand waren in tijd en ruimte, verklaarden altijd begrip te hebben voor de stakers om dan pas begrip te vragen voor hun nijpende situatie.

Nog wonderlijker is dat naar buiten komt dat men het in de Christelijke vakbeweging zelf, het gaat om de bond van ambtenaren, onderling niet eens is of er gestaakt moet worden. Dat is ook nieuw. In de kranten wordt er veel aandacht aan besteed. De vakbondsleiding zit er verlegen mee. Ze waren niet op de hoogte en hebben het over miscommunicatie. Zoiets is natuurlijk ook geen bemoedigend signaal, niet voor de vakbondsleden zelf en zeker niet voor de buitenstaanders.

Waar komt die onenigheid vandaan? Ik denk dat de mensen het gedoe moe zijn. Dat gedoe sleept al aan sinds de verkiezingen halverwege 2010. Er volgde een regeringsvorming die maar liefst meer dan 500 dagen duurde,maar uiteindelijk toch veel van hetzelfde opleverde. Ondertussen was er de bankencrisis waarin Fortis tot schade en schande van heel België ten onder ging. Kort geleden moest Dexia bank opnieuw met heel veel geld gered worden uit Franse handen waardoor de staatsschuld hoger werd. Vervolgens zette de Eurocrisis door met als gevolg dat België voor het oog van Europa en de wereld werd afgewaardeerd.

Het was nota bene aftredend premier Leterme die de burger daarop even moed wist te geven met zijn voorstel aan zijn landgenoten om kasbons te kopen met de toezegging dat slechts 15% belastingheffing op de rente zou plaatsvinden in plaats van de door de nieuwe regering geplande 20%. De Belgen lieten zien nog steeds in hun land en volk te geloven en stortten hun geld massaal in de staatskas.

Maar de nieuwe regering di Rupo wist op die positieve stemming niet voort te bouwen net zo min als de vakbonden. Het traditionele gekrakeel tussen de partijen ging gewoon verder terwijl de vakbonden amper na de installatie van de nieuwe regering met prikacties begonnen waardoor de sfeer al weer voor de Kerst verpest werd.

In het nieuwe jaar werd het er niet beter op. Terwijl de mensen snakten naar eensgezind leiderschap om de crisis aan te pakken en te voorkomen dat België belandt in een economische terugval met als mogelijk gevolg groeiende werkloosheid, begon de vakbeweging opnieuw op te roepen tot staking. Is het na al dit gedoe een wonder dat nu veel mensen denken maar nu alsjeblieft niet? Laat deze beker aan mij voorbij gaan? Veel mensen vragen zich af wat deze algemene staking bijdraagt aan de oplossing van de problemen waarmee het land nu al ruim twee jaar worstelt?

EEN NIEUWE JEANNE D'ARC

IMF Directeur Christine Lagarde als Jeanne d'Arc (met dank aan Ingres)

Misschien vergis ik me maar IMF hoofd Christine Lagarde is niet weg te slaan uit de pers. Elke dag lezen we weer een oekaze van haar over hoe het nu verder moet met de Europese crisis. We komen haar vaker tegen in de pers dan de nieuwe voorzitter van de Europese Centrale Bank, de Italiaan Mario Draghi, terwijl die bank over het algemeen toch iets belangrijker is voor de Europeanen dan het IMF. Of vergis ik me ook hierin want ik ben per slot van rekening niet ingevoerd in de Haute Finance?

Maar ik heb het onbedwingbare vermoeden dat Christine uit naam van de Fransen vanuit de loopgraven van het IMF bezig is oorlog te voeren tegen Frau Merkel. Sarkozy met zijn Franse troepen kan het immers niet meer alleen af nu hij door het Groot Kapitaal is afgewaardeerd. Frau Merkel is daarmee de machtigste Frau van Europa geworden en daarom heeft hij nu meer dan ooit steun nodig van een nieuwe Jeanne d’Arc.

De aloude erfvijanden Duitsland en Frankrijk zijn opnieuw in een strijd op leven en dood gewikkeld. De argeloze lezer zal zich afvragen waar die strijd dan over gaat? Het antwoord is eenvoudig, over geld en macht. Frau Merkel vindt dat de Euro net zo hard moet zijn als de Deutsche Mark. Sarkozy en Christine vinden dat ook maar dan niet zo hard als de Deutsche Mark maar als de vroegere Franc Francais.

Maar voor Duitsers, gewend als ze waren aan de harde Deutsche Mark, was de Franc Francais altijd boterzacht. Als het eventjes niet meer goed ging met de Franse economie dan werd de geldpers aangezet of er werd gedevalueerd. Zo kreeg elke Fransman toch meer in zijn portemonnee. Natuurlijk was dat minder waard of op zijn hoogst hetzelfde als wat hij al had, maar het oogt beter en daar gaat het per slot van rekening om.

Frau Merkel daarentegen houdt de hand op de knip. Geen geldpersen die aangezet worden, niet meer geld dan nodig is voor Europa. Echt geld wel te verstaan, geen monopolie geld. In naam van het IMF en het Franse volk eist Christine Lagarde dat Frau Merkel haar hand van haar knip weg haalt en de rest van Europa alsnog ruimer bedeelt. Natuurlijk, er moet wel bespaard worden maar dat moet niet te gek worden, zo luidt haar devies. Ik ben benieuwd wat het uiteindelijk wordt? Gaan we naar ein deutsches Europa of une Europe Francaise? Wat het ook wordt, zij en de rest van de Europese Unie zijn, of we het leuk vinden of niet, tot elkaar veroordeeld.

EUROPEES VAKVERBOND EVV: GENOEG IS GENOEG

Het weer werkte mee tijdens de demonstratie ter ondersteuning van de EVV actie en persconferentie om de aandacht te vragen voor een beter antwoord op de crisis dan alleen bezuinigingen.

De Europese Vakbeweging is druk op zoek naar een antwoord op de Europese crisis, zo merkte ik gisteren tijdens een wat ondermaatse demonstratie en een goed georganiseerde persconferentie in Brussel. Het is natuurlijk moeilijk om je in Brussel als Europese vakbeweging op straat te manifesteren maar als je het toch doet dan kun je het maar beter goed doen anders zou het wel eens een tegengesteld effect kunnen hebben. Beter geen tijger dan een papieren tijger om een Chinese spreuk te parafraseren.

Tijdens de persconferentie, stelde algemeen secretaris Bernadette Ségol van het Europees Vak Verbond EVV vast dat als gevolg van de eurocrisis een economische recessie dreigt. Ze verwerpt de eenzijdige benadering van de Europese Raad en Commissie om de nationale schulden terug te dringen door middel van bezuinigingen en nog eens bezuinigingen.  Ze verzet zich tegen het nieuwe Europese verdrag met zijn strikte regels voor de nationale begrotingen.

EVV leiders verzameld op het podium voor het gebouw van de Europese Raad in de Wetstraat in Brussel. EVV algemeen secretaris Bernadette Ségol sprak de kleumende demonstranten toe.

 TUC leider Brendan Barber moet er niet aan denken dat Brussel straks met deze nieuwe regels in de hand zich kan bemoeien met CAO onderhandelingen en arbeidsvoorwaarden alleen maar om het budgetevenwicht te handhaven. Hij is dan ook blij dat zijn premier Cameron niet mee wil doen aan het nieuwe Europese verdrag maar helaas doet hij dat met verkeerde argumenten namelijk bescherming van Londen city als financiële wereldmarkt. Vandaar dat de TUC toch solidair is met de rest van Europa. 

In het midden de nieuwe voorzitter Marc Leemans van de Belgische Christelijke Vakbeweging ACV. Helaas was van de Nederlandse vakbeweging niemand aanwezig.

Zijn collega Bernard Thibault van de Franse CGT denkt er net zo over. Hij stelt daarbij dat het nieuwe verdrag niet democratisch tot stand is gekomen. De vakbonden zijn veel te weinig gehoord.  Dat de politiek slecht luistert naar de vakbeweging blijkt uit een voorbeeld dat Ségol geeft. Zij vertelt dat de Italiaanse regering aan de vakbonden heeft voorgesteld de sociale dialoog voortaan per email te doen. Als dit de toonzetting van de komende jaren wordt, dan ziet het er niet best uit voor de sociale dialoog. Het EVV wil daarom de politiek wakker schudden voor het te laat is en de bezuinigingen een economische recessie veroorzaken met als gevolg nog meer werkloosheid en die is al zo hoog in het bijzonder onder jongeren. Daarom moet werkgelegenheid prioriteit krijgen boven bezuinigingen. 

EVV algemeen secretaris Bernadette Ségol spreekt op straat met de pers.

Het EVV roept de Europese Unie op om te investeren in een duurzame economie, kwaliteitsbanen te scheppen, sociale rechtvaardigheid in stand te houden en te strijden tegen sociale ongelijkheid en armoede. Daarbij wordt een speciale inspanning gevraagd voor de jongeren die nu al het slachtoffer dreigen te worden van de Europese crisis.

Werkgelegenheid behoort een grotere prioriteit te krijgen dan alleen maar te bezuinigen om de staatsschulden terug te dringen en daarmee de financiële markten gerust te stellen. Maar waar moet het geld voor die banen vandaan komen? Als je de financiële markten niet gerust stelt, kun je naar hun geld fluiten tenzij je de vrije kapitaalmarkt wil afschaffen maar daar werd niet over gesproken.

Maar wat dan wel? Het zal wel geen toeval zijn dat juist de vertegenwoordigster van de Duitse DGB met een concreet “4 punten programma voor een koerswijziging in Europa” kwam:

1.    De Europese Centrale Bank ECB als Stabiliteits- en Reddingsanker d.w.z. als laatste kredietverschaffer. Daarmee zou de Eurozone een transferzone worden of in vakbondstermen een solidariteitsgemeenschap waarbij het ene land het andere land automatisch dekt.

2.    Overeenstemming over een conjunctureel en sociaal rechtvaardig begrotingsbeleid. Tegenover een hogere staatsschuld komt hoger belastingtarief voor grote vermogens te staan gebaseerd op het beginsel dat de sterkste schouders de zwaarste lasten behoren te dragen.

3.    Een omvattend toekomstprogramma, een ‘New deal’ voor Europa voor investeringen in toekomst gerichte duurzame industrie, vooral in de energiesector, dienstverlening en onderwijs. De DGB stelt twee financieringsmodellen voor. Iedereen met een vermogen van boven de 500.000 € (gehuwden boven de 1 miljoen €) stelt eenmalig 3% van zijn vermogen renteloos beschikbaar voor een periode van 10 jaar om daarna het geld terug te krijgen dan wel wordt het voor onbeperkte tijd geschonken. Het geld wordt door de Europese Investeringsbank beheerd.

4.     Effectieve regulering van de financiële markten (banken en verzekeringen) zodat stabiliteit van deze instellingen voor de langere termijn is gegarandeerd en ze in staat zijn verliezen op te vangen met eigen vermogen.

Teneinde de druk op de politiek te vergroten, hebben de EVV leiders besloten tot een Europese actiedag op 29 februari, de dag voor de bijeenkomst van de Europese Raad. Het doel is dat aan het nieuwe EU verdrag een sociale paragraaf wordt toegevoegd. “Evenwichtige begrotingen zijn nodig maar bezuinigingen alleen verergeren de onevenwichtigheden. Een stimuleringsbeleid voor de economie door investeringen zou de oplossing bij uitstek zijn.”

OCCUPY IN DE HEDWIGEPOLDER

DE 'KATHOLIEKE' VAN GOGH EN DE 'PROTESTANTSE' MONDRIAAN

Vincent Van Gogh, De aardappeleters, Nuenen 1885, Van Gogh museum Amsterdam

 

We hebben al vastgesteld dat Van Gogh en Mondriaan van dezelfde voorouders stammen, dat op zich is opzienbarend, en dat beiden eenBrabantse toets hebben. De Brabantse toets van Van Gogh kunnen we zien in een aantal schilderijen van hem waarvan de aardappeleters het meest bekend is. Je kunt dat schilderij enigszins beschouwen als een eerbetoon aan het Brabantse boerenleven. Het zou zo maar de Brabantse Nachtwacht kunnen zijn.

Van Gogh heeft het thema van de gezinsmaaltijd niet voor niets gekozen. Men deelt in gezinsverband het eenvoudige eten. Eten delen is het symbool bij uitstek voor solidariteit. De boerin links kijkt onderwijl met een zekere warmte naar haar man rechts van haar terwijl beiden uit dezelfde schaal een aardappel pikken. De boer rechts houdt zijn kom uitnodigend voor aan zijn vrouw terwijl zij bezig is koffie in te schenken, niet alleen voor zichzelf, maar voor allemaal.

Je zou hier het ritueel van de Katholieke mis in kunnen zien. De aardappel en de koffie staan dan voor het brood dat gebroken wordt, de koffie voor de wijn die geschonken wordt. Misschien overdreven maar Van Gogh als domineeszoon moet goed bekend geweest zijn met kerkelijke rituelen. Dus zo gek is het nog niet. Van Gogh is trouwens zijn hele verdere leven lang in alle opzichten trouw gebleven aan het thema van de eenvoud en de solidariteit. Uiteindelijk schilderde hij de schoonheid van het leven in al zijn eenvoud of het nu landschappen of portretten waren.

Piet Mondriaan,Ruitvormige Compositie met 2 lijnen, 1931 Stedelijk Museum Amsterdam

Mondriaan heeft hetzelfde gedaan maar op een abstracter  niveau. Van Gogh en Mondriaan waren immers beiden idealisten die hun leven lang gezocht hebben naar de zin van het leven. Beiden hadden daarbij als vertrekpunt het van thuis meegekregen Protestantse geloof. Beiden vonden uiteindelijk rust in de schilderkunst. Daarin konden ze hun idealisme, hun optimisme en hun levensovertuiging kwijt. Van Gogh is daarom alles behalve een plaatjesschilder en Mondriaan geen schilder van alleen maar vierkantjes en lijnen.

Beiden schilderden vanuit een geestelijke wereld die niet los stond van hun dagelijkse leven. Van Gogh is als kind van zijn tijd dichter bij de figuratieve kunst gebleven om zijn geestelijke leven te verbeelden. Mondriaan als kind van zijn tijd kwam uiteindelijk terecht in de abstracte kunst niet omdat dat mode was geworden maar omdat hij daarmee het beste zijn ideeën, zijn idealen, zijn geestelijke leven kon uitdrukken.

Je zou kunnen zeggen dat Van Gogh meer een Katholieke schilder is met zijn uitbundige vorm- en kleurgebruik als lofprijzing aan de schepping van mens en natuur. Mondriaan daarentegen is als zoon van een onderwijzer met zijn voorkeur voor abstractie, met zijn strakke lijnenspel, zijn primaire kleuren en eenvoudige vormen meer een Protestantse schilder. Daar waar Van Gogh op zijn doeken het eeuwige leven viert met aardse kleuren en vormen, viert Mondriaan datzelfde eeuwige leven met onaardse harmonie en schoonheid. Van Gogh is als een Katholieke kerk met zijn uitbundige rituelen, beelden en schilderijen. Mondriaan is als een Protestantse kerk met zijn nadruk op ruimte en eenvoud.

DE VETTE HAP

Petrus, De Vette Hap, acryl en potlood op doek geplakt op paneel (52 x 62 cm)