vrijdag 23 maart 2012

BOUTERSE MOLENAAR

 

Toen we eind jaren zestig als studenten actie voerden tegen de Vietnam oorlog riepen we tijdens demonstraties “Johnson Moordenaar”. Lyndon B. Johnson was de in 1963 vermoorde president John Kennedy als president van de VS opgevolgd. Van hem erfde hij o.a. de oorlog in Vietnam. Aangezien president Johnson een bevriend staatshoofd was, mocht je hem publiekelijk geen moordenaar noemen. Daarom scandeerden we voortaan Johnson Molenaar.

Ik weet niet of de de Surinaamse president Desi Bouterse een bevriend staatshoofd is maar ik denk van niet. Hij is immers in Nederland veroordeeld voor drugshandel. Of hij een moordenaar is, staat ook nog niet vast. Zijn poging om hemzelf en zijn kornuiten via het Surinaamse parlement amnestie te verlenen voor 15 moorden wijst daarentegen in zekere zin op een schuldbekentenis.

De moorden zijn gepleegd op 8 december 1982 in Fort Zeelandia. Daar werden 15 opposanten van de dictatuur van Bouterse en zijn kornuiten vast gehouden. Ze zijn ‘s nachts standrechtelijk geëxecuteerd. Bouterse beweerde altijd dat hij toen niet meer in het fort was. Intussen heeft een van zijn kornuiten verklaard dat hij er wel was. Hoe dan ook, als dictatortje was hij ten volle verantwoordelijk voor de standrechtelijke executies in Fort Zeelandia.

Met deze amnestiepoging tracht Bouterse opnieuw zijn verantwoordelijkheid te ontlopen. Bouterse bewijst daarmee opnieuw dat hij een lafaard is. Dat is hij vanaf het begin van de staatsgreep geweest.
Het spijt me voor de Surinamers dat zij geïntimideerd worden door een lafaard. Het spijt me nog meer dat ze hebben toegestaan dat een lafaard president van hun land is geworden.

Met de amnestiewet treedt Bouterse in de voetsporen van illustere voorgangers als de Chileense dictator Pinochet en de Argentijnse Videla c.s.. Maar net zo min als zij, zal ook Bouterse niet ontsnappen aan het oordeel van zijn volk en dat van de geschiedenis.

donderdag 22 maart 2012

DE BONUSMAKERS KOK EN WALLAGE


Ik heb Wim Kok altijd hoog gehad. In zijn tijd als voorzitter van de FNV heb ik hem wel eens persoonlijk ontmoet. Ik vond hem het voorbeeld van een goede vakbondsleider. Hij was ook een betrouwbare PvdA fractievoorzitter en later premier van Nederland. Hij stond voor degelijkheid en soberheid, compassie en besluitvaardigheid. Hij sprak toen over de exhibitionistische zelfverrijking door topmanagers uit het bedrijfsleven.

Jacques Wallage vond ik daarentegen meer het jaren zestig type praatjesmaker. Geen persoon die mij aansprak al zal hij wel zijn verdiensten voor de partij gehad hebben. Van hem kon je verwachten dat hij voor het mooie baantje en het grote geld zou gaan. Van Wim Kok heb ik dat nooit gedacht.

Dat Wallage dan ook achter de salarisverhogingen en de miljoenenbonussen van de top van PostNl staat, past wel in het beeld dat ik van hem had. Maar dat Wim Kok daar ook achter staat terwijl het bedrijf ook nog eens honderden mensen weg bezuinigd, kan ik niet begrijpen. Waarom heeft hij dan die uitspraak gedaan over exhibitionistische zelfverrijking door topmanagers? Bovendien, heeft hij dan helemaal geen voeling meer met zijn voormalige vakbonds- en PvdA achterban? Ik snap er niks van. 

maandag 19 maart 2012

LULLIG MONUMENTJE

Fotomontage van Manneke Pis.
 Ik ken geen lulliger monumentje dan het Brusselse Manneke Pis. Het beeldje zelf stelt niks voor. Het is nog geen 60 cm hoog. Het monument van Belgische blauwe steen (ook wel ardeense steen) waar hij op staat is een stuk groter. Van daarboven pist hij een lullig straaltje. Als fontein stelt het dus ook al niks voor. Het geheel ligt achter een manshoog hek zodat je geen overzicht krijgt van het monument zelf.

De omgeving is al even niksig. Aan het hek hangen lelijke informatieborden, aan de zijkanten staan bakken met verlepte bloemen en achter een van de pilaren steekt een trap uit die aan een ketting ligt. Blijkbaar wordt die af en toe gebruikt om het beeldje schoon te maken. 

Fotomontage van toeristen bij Manneke Pis.
Het geheel staat ingeklemd tussen twee zijmuren van huizen op de hoek van de Stoof - en de Eikstraat. De verf bladdert van de muren. Wat straatborden en een knalgroene vuilbak ontsieren de omgeving nog eens extra.

Toch staan er altijd groepen toeristen die poseren voor het pissende manneke. Toeristisch is het beeldje dan ook een groot success. Het is een absurdistisch geval dat aansluit bij het Belgisch absurdisme van kunstenaars als de Brusselse schilder René Margritte, de Belgische dichter en beeldend kunstenaar Marcel Broodthaers, de komiek Urbanus van Anus en de striptekenaar Kamagurka.

zondag 18 maart 2012

BRUSSELS METROLINE 6


Ik heb een jaar lang met mijn Nokia telefoon foto’s gemaakt in de Brusselse metro. Om precies te zijn metrolijn 6 , de noord zuid verbinding door Brussel. Ik stap in bij de halte van het stadion Heysel gelegen aan de rand van Brussel en reis mee tot tot in het centrum van Brussel, in de buurt van het Europees parlement.

De foto’s zijn niet spectaculair maar ze laten wel zien hoe drastisch de bevolking van Brussel aan het veranderen is. Soms was ik de enige witte in de coupé. Voor het overige zie je Afrikanen, Arabieren en ook veel Oost Europeanen.

Hetzelfde zie je ook gebeuren in Parijs en Amsterdam. Ik heb geen cijfers over de bevolkingssamenstelling van die steden maar je ziet zo dat de bevolking heel anders is dan pakweg 20 jaar geleden. Wat dat voor gevolgen heeft voor de toekomst van die steden en wie weet Europa? Geen mens die het weet. Misschien gaan we wel raciale spanningen en opstanden tegemoet zoals men die in de VS heeft gekend. Misschien valt het allemaal mee en wordt Europa zachtjes aan zonder veel sociale erupties een gemengd continent.