ICH DANKE DIE HOLLÄNDER DAS SIE JETZT AUCH UNSERE TOTEN ERINNERN

1. Foute keuze

Ik lees in het gedicht “Foute keuze” van Auke de Leeuw dat Dirk “koos voor het verkeerde leger met verkeerde idealen” omdat hij “vluchtte voor de armoede, hoopte op een beter leven”. Die twee woordjes ‘omdat hij’ staan niet in het gedicht en daar draait het nu juist allemaal om.

Ik lees dus dat Dirk iets van zijn leven wilde maken maar helaas de verkeerde keus maakte. Een drama wat ons allemaal kan overkomen. Een drama wat de Duitsers onder Hitler ook overkwam. Kunnen we de Duitse natie dan nog wel de oorlog kwalijk nemen? Het motief –op zoek zijn naar een beter leven – vergoeilijkt hier het kwaad van de verkeerde keuze. Zo ligt de weg open voor de vergoeilijking van elke misdaad. Als de bedoelingen maar goed zijn, de rest is pech.

2.Nationale dodenherdenking

Moet een land dat onder de voet werd gelopen door een bezettingsleger waardoor het zijn vrijheid in alle opzichten verloor voortaan ook de doden van die bezetter herdenken? Wat is dan de waarde van die herdenking? Dat we uiteindelijk allemaal dood gaan of we nu aan de goeie of de verkeerde kant stonden?

Ik neem aan dat we vinden dat Indonesië voortaan ook onze dode soldaten als gevolg van de Indonesische bevrijdinsgstrijd  moeten herdenken. Of zal men daar in Indonesië anders over denken?

MONA UIT PURMEREND

De voornaam van CDA kandidate Mona Keijzer doet denken aan de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci. Daarom sla ik aan het fotoshoppen. Dank zij een goeie foto op internet lukt het aardig haar hoofd in dat van Mona Lisa te shoppen.

Maar is ze ook een Mona Lisa, een Nederlandse Mona Lisa dan wel? Mona Lisa gezongen door Nat King Cole komt bij me op. Ontelbare keren heb ik dat in de auto gehoord, vroeger met de kinderen . ‘A lady met the mystic smile’ wordt ze daarin genoemd. Gek genoeg kijkt ook zij een beetje mysterieus of is het vragend? Een smile om een lover te verleiden zoals Nat King Cole zich in het lied afvraagt, zal het wel niet zijn.

Ze is een Volendamse zo hoorde ik in een TV programma. Moeder van vier zonen. Een nicht van een beroemde platenbaas waar ik nog nooit van had gehoord, wethouder in Purmerend en lid van een of andere CDA commissie. Geen Mona die stil zit. Als onbekende buiten Purmerend scoort ze meteen hoog in de peilingen voor het partijleiderschap. Hoger dan Liesbeth Spies en Henk Bleker. In een van die peilingen haalt ze zelfs de tweede plaats na CDA fractieleider Sybrand van Haersma Buma.

Haar optreden in het kandidatendebat bij Pauw & Witteman was zelfbewust en dat spreekt aan. Ze laat zich niet het kaas van het brood eten. Maar haar CDA verhaal zou nog wat concreter moeten. Dat geldt trouwens ook voor de andere kandidaten.

Waarom zeggen ze niks over langer werken en het generatieconflict, over de bezuinigingen in de zorg, over de 3% en Europa, over het onderwijs en noem maar op? Bang dat het niet leuk genoeg is voor de mensen? Ik dacht dat ze daar bij het CDA nu juist niet bang voor waren. Je neemt toch verantwoordelijkheid voor de volgende generatie, voor de gemeenschap en de zwakkeren in de samenleving? Nou, leg dat dan uit.

Maar laat ik niet te zuur doen. Dat laat ik liever over aan de Volkskrant. Het is al heel mooi dat er verkiezingen voor een lijsttrekker komen, dat er bijgevolg verkiezingsdebatten plaatsvinden en dat zelfs P&W daaraan meedoen. Die mengden goed gedoseerd in het debat spot (De Koefnoenparodie over de betrouwbaarheid van de CDA kandidaten), met ironie en kritiek. Dat is goed voor het politieke debat. Misschien wordt politiek zo weer boeiend voor de mensen. 

Voor degenen die nog eens een keer de warme stem van Nat King Cole willen horen, hieronder zijn Mona Lisa.

MISTER EUROPA HERMAN VAN ROMPUY

Links Voorzitter van de Europese Raad Herman van Rompuy die luistert naar een vraag van het CDA Europarlementslid Wim van de Camp.

Dankzij CDA afdeling Brussel/Luxemburg kon ik vanmiddag aanschuiven aan een lunch waar Mister Europa Herman van Rompuy, voorzitter van de Raad van Europa, zou spreken. Een informele bijeenkomst. Een bijeenkomst onder ons zoals de inleider opmerkte. Van Rompuy is welbespraakt met charme, wijsheid en humor en ligt prettig in het gehoor. Als een van de hoogst geplaatste politici van Europa weegt en wikt hij uiteraard zijn woorden echter zonder oppervlakkig of nikszeggend te worden.

Hij erkende de ernst van het Griekse drama. Niemand weet hoe dit gaat aflopen. Men blijft hopen dat de gematigde Griekse politieke krachten elkaar uiteindelijk zullen weten te vinden. Dat de Grieken radicaal gestemd hadden, hoe vervelend ook voor de Eurozone, kon hij ook wel begrijpen. Immers in Noord Europa hebben we het over een beetje minder meer, er zit nog groei in het vat. In Griekenland zijn de lonen daarentegen met 20% of meer gedaald en dat is dus heel andere koek.

Van Rompuy sprak geruststellende woorden over de regeringswisseling in Frankrijk. Hij kan het weten want hij was al bij Hollande op bezoek geweest. Het aantreden van de socialist Hollande tot president van Frankrijk is minder bedreigend dan het Griekse drama waarvan de uitkomst immers onzeker is. Europa kan goed leven met de vraag van Hollande om naast besparingen (hij tornt niet aan de 3% regel) meer aandacht aan economische groei te besteden. Daar is men trouwens binnen de Europese commissie al een tijdje mee bezig. Politiek is dus de kou al uit de lucht, zo begrijp ik. De vraag is in welke vorm dat voornemen tot economische groei gekoppeld zal worden aan het akkoord over de strenge begrotingsregels. Dat is meer een juridische kwestie die men aan de Europese Commissie kan overlaten, aldus van Rompuy.

Uit de woorden van Van Rompuy maakte ik op dat de norm van maximaal 3% tekort in het nationale budget een harde voorwaarde is vooral bedoeld om te komen tot het zo gewenste begrotingsevenwicht in alle landen van de Eurozone. Maar er valt natuurijk te praten over de weg daar naar toe. Kortom er is ruimte voor politieke onderhandelingen. Er is lucht maar dan alleen als er ademnood is. Hij grapte dat Nederland er dus niet voor in aanmerking zal komen.

Over de vraag of Eurobonds niet de oplossing zijn voor het renterpobleem van landen als bv. Italië en nu Spanje antwoordde van Rompuy dat die op de korte termijn niet mogelijk zijn. Wel voorziet hij Eurobonds voor de langere termijn, zoals per slot van rekening ook aan de komst van de Euro een lange tijd van voorbereiding is vooraf gegaan. Tot slot wees hij er een vragensteller op dat alleen al het feit dat men in Europa samenwerkt al een waarde op zich heeft, los van de noodzaak om in de wereld de gezamenlijke belangen te behartigen.

HET REVOLUTIONAIRE PETJE VAN FRANCOIS HOLLANDE

Binnenkort zal de pas verkozen president Hollande van Frankrijk een revolutionair petje presenteren. Een petje waarmee je wind kunt vangen om er gratis energie mee op te wekken. Zijn achternaam bracht hem op het idee om de Hollandse windmolen voor dit nationale gratis energie project te gebruiken. Want hoe moet hij anders de beloofde economische groei van Frankrijk tot stand brengen?

Frankrijk heeft een staatsschuld van € 1700 miljard, Griekenland  van € 300 miljard. Frankrijk maakt 20% uit van de Europese economie, Griekenland 2%. In het Europees solidariteitsfonds zit 800 miljard. De Franse staatsschuld bedraagt 90% uit van het bruto binnenlands product. De publieke uitgaven bedragen 56% van het bbp. Alleen Denemarken heeft hogere publieke uitgaven maar ook een veel groter concurrentievermogen dan Frankrijk.

De Franse export is nog maar 12,5% van de Eurozone, tegen 16% in 2000 en 18% in 1990. De werkloosheid is ongeveer 10% waarbij 25% onder jongeren. De arbeidskosten in Frankrijk bedragen € 34,2 per uur. In Duitsland is dat  €30,1 en in Nederland 31,1. Frankrijk is economisch in verval en tot nu toe wijst er niks op dat Hollande daar wat aan wil doen.

Integendeel, hij vlucht in het bekende socialistische  recept van staatsuitgaven vergroten zoals het aanstellen van 60.000 extra leraren en belastingen verhogen met een rijkenbelasting. Een beleid dat voordien al gefaald heeft. Dat zijn dan ook geen vertrouwen wekkende maatregelen voor de toekomst omdat ze de Franse economie niet hervormen en dus niet concurrerender en dynamischer zullen maken.

Rekent Hollande erop dat de Duitsers bereid zijn om zijn socialistisch recept te financieren of is hij bereid om toch te hervormen? Hoewel Duitsland er veel aan gelegen is om de Euro samen met Frankrijk in stand te houden zal het er toch niks voor voelen om zo’n onbetrouwbaar financieel bouwwerk zonder verdere hervormingsmaatregelen te steunen.

Hollande zal dus linksom of rechtsom  onder de slogan van economische groei aan het hervormen moeten slaan. Echte hervormingen waar Sarkozy niet aan is toegekomen. Dat zal een schok zijn voor veel Fransen.

WIE WORDT DE NIEUWE CDA LEIDER?

Het CDA gaat eindelijk in de aanval. Helemaal links onderaan kijkt Mona Keijzer met zwaard in de hand geschrokken naar de gesneuvelde man voor haar. Naast haar staat met zwaard in de hand en pistool tussen zijn broekriem geklemd Marcel Wintels. Henk Bleker houdt met het geweer in de aanslag de boel in de gaten. Madeleine van Toorenburg ligt verbaasd aan de voeten van aanvoerdster Liebeth Spies die dapper met de CDA vlag zwaait. In Haar linkerhand heeft ze een geweer met opgestoken bajonet. Naast haar staat vervaarlijk zwaaiend met zijn pistolen Sybrand van Haersma Buma.

Om je te helpen bij je keuze worden de 6 kandidaten hieronder kort voorgesteld met o.a. enkele citaten. Je stem kun je hiernaast uitbrengen.

Henk Bleker (58)

Hij is aftredend staatssecretaris van Economische zaken, Landbouw en Innovatie en was partijvoorzitter tijdens de vorming van het gedoogkabinet.“Ik ga vol voor het CDA als brede moderne volkspartij in het markante midden.” Op de samenwerking met de PVV is hij trots maar neemt afstand: “de PVV bewandelt een aantal paden waar ik niks van moet hebben.”

Sybrand van Haersma Buma (46)

Hij is CDA fractievoorzitter. Hij zegt “ik voel meer dan ooit verantwoordelijkheid voor het CDA, voor het land.Dat ga ik niet uit de weg.” Over de PVV zegt hij dat “hij zijn buik er vol van heeft”. Hij wil voor het vernieuwde CDA staan: “dat verhaal is ook mijn verhaal.Herstel van de eenheid is wat iedereen wil in het CDA.”

Mona Keijzer (43)

Zij is wethouder in Purmerend en was lid van de CDA commissie Strategisch Beraad over de toekomst van de partij. Volgens haar is het “een heerlijke tijd om lid te zijn.” Tegenslag kent ze niet. “We gaan dan ook door met wat we doen.” Ze wil een CDA leider zijn “met een positief verhaal: daar hebben de mensen behoefte aan.”

Liesbeth Spies (46)

Zij is aftredend minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, was kamerlid en partijvoorzitter. “Ik heb er alle vertrouwen in dat ik met een meerderheid van de stemmen gekozen zal worden.” Ze nam na de val van het gedoogkabinet afstand van het doorde PVV gewenste boerkaverbod en het afschaffen van dubbele nationaliteiten. Ze denkt dat ze meer verbindend is dan Sybrand “ en misschien ben ik ook wat minder Haags.”

Madeleine van Toorenburg (43)

Ze is lid van de Tweede Kamer fractie met als portefeuille veiligheid. “Opnieuw, net als in 2010 willen wij mensen serieus nemen. Mensen serieus nemen met wie je het in je hart niet eens bent, maar wij kijken niet naar de mensen die wij op dat moment spreken, maar naar de mensen achter hen, de mensen die zij vertegenwoordigen.”

Marcel Wintels (48)

Hij is voorzitter van de Wielerunie en onderwijsbestuurder bij Fontys Hogescholen. Hij beschouwt de afgelopen samenwerking met de PVV als een kapitale fout. Hij is “al twintig jaar inhoudelijk zeer betrokken.” “Een nieuwe koers vraagt nieuwe woorden, vraagt nieuwe beelden, vraagt – wil je dat geloofwaardig kunnen doen – nieuwe representanten.”

Met dank aan NRC Handelsblad

DE WREDE MOORD OP PIM FORTUYN

Tien jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord en nee ik weet niet meer wat ik deed toen ik het bericht hoorde. Wel weet ik nog dat ik verbijsterd was. Hoezo vermoord? In Nederland? Hoe is dat mogelijk en dan ook nog zo maar overdag in het mediapark dat ik uit eigen ervaring een beetje ken? Mijn verbijstering werd nog groter toen ik hoorde dat de dader een dierenactivist was. Maar ook verwarring. Je kunt dus van dieren houden en toch mensen vermoorden? Is dat niet de wereld op zijn kop?

Ik vond het altijd al verdacht dat kampbewakers meer van honden hielden dan van mensen. Heeft dat er mee te maken? Zijn dierenliefhebbers soms mensenhaters? Of houden mensen van dieren omdat die altijd aaibaar zijn? Ze kunnen immers niks terug zeggen, niet ondankbaar zijn, je niet afkatten en nauwelijks teleurstellen tenzij ze bevelen niet opvolgen: zit, ren, loop en sta. Of was het een op hol geslagen bureaucraat die bang was dat zijn wereldje van regels zou instorten, zijn houvast in een verwarde wereld?

Bovendien wat had Fortuyn met dieren te maken? Ik had hem over van alles horen praten maar daar was niks bij over dieren. Vaag had ik het vermoeden dat hij een klimaat of milieuscepticus was maar dat mag toch in Nederland? Daar word je toch niet voor vermoord?

Waar ik ook van schrok was de foto van de met bebloed hoofd dood op de grond liggende Pim Fortuyn die we ’s avonds op TV en de volgende dagen in kranten kregen voorgeschoteld. Ik ken de dood. Ik heb geliefde mensen zien dood gaan, thuis in bed. Maar dit was anders. Daar lag een man die van het ene moment op het andere, zonder enige aankondiging, van een levendige persoon tot een ding was gemaakt. Daar lag de man - klein geworden, kwetsbaar en broos - die zowat heel Nederland had beroerd, als een hulpeloos voorwerp van politie onderzoek op de grond. Zo maar, omdat een dierenactivist dat nodig vond.

Dat hoort niet te kunnen in Nederland. Een politieke moord dat is iets voor Verweggiestan, voor landen met broeinesten van politiek geweld, wraak en wederzijds onbegrip. Maar wij, wij Nederlanders zijn toch beschaafd. We vermoorden toch niemand om zijn mening of voor wat dan ook? We kennen zelfs de doodstraf niet.

Natuurlijk maakte de dood van Fortuyn geen einde aan wat hij politiek had los gemaakt. Integendeel, dat begon na zijn dood pas goed los te branden. Ongericht, ongestuurd, wanhopig, agressief, verwijtend, wraakzuchtig of welk woord je ook maar wil gebruiken. Dat kon ook niet anders. De man die de boel in de hand had moeten houden was immers vermoord, notabene door een dierenactivist. Wat een schande.

Wie meer wil weten over het gedachtegoed van Pim Fortuyn, neme de tijd om te luisteren en te kijken naar een nooit uitgezonden VPRO interview op YouTube.  Tien jaar na zijn dood bespreekt hij daarin nog altijd actuele punten.

DE ODYSSEE VAN HEER BOMMEL EN TOM POES

Zie ook de website www.toondercompagnie.nl/

De tekenaar en schrijver Marten Toonder werd 100 jaar geleden op 2 mei geboren. Een reden om aandacht te besteden aan zijn werk.

Met enige fantasie zou je kunnen zeggen dat de verhalen van Heer Bommel en Tom Poes de Nederlandse versie is van de Ilias en de Odyssee. Olivier B.Bommel en Tom Poes beleven immers net als Odysseus op zijn reizen, merkwaardige en soms levensbedreigende avonturen. Net als Odysseus weten zij te overleven dank zij een list die wordt verzonnen door de slimme Tom Poes. Een enkele keer ontsnappen ze als bij toeval aan een vreselijk lot. Hetzelfde toeval dat hun meestal in de problemen brengt, namelijk de grenzeloze naïviteit van Olivier B. Bommel als gevolg van zijn overtuiging dat hij het aan zijn stand van Heer verplicht is om goed te doen. Bommel is daarmee de burgerlijke (Nederlandse) variant op het aristocratische “noblesse oblige”.

Verschillen met de Griekse avonturen zijn er ook. De verhalen zijn niet in dichtvorm en er komen ook geen goden aan te pas ook al voert schrijver en tekenaar Maarten Toonder figuren ten tonele die uit een andere wereld komen dan de onze. Ik denk dan aan de dwergachtige Kwetal, het onwetenschappelijke maar wijze betwetertje die Bommel vanwege zijn grotere brein als zijn meerdere erkent. Aan  tovenaar Hokus Pas die met onwetenschappelijke maar zeer sluwe middelen probeert mensen in zijn macht te krijgen. Heer Bommel en Tom Poes krijgen te maken met buitenaardse wezens zoals dronen die het kukel bij mensen komen meten. Ze beleven avonturen met wraakgieren, beunhazen, argwaners, een grauwe razer, een zwelbast en een slijtmijt.

Uit "Tom Poes en de schatscherven" een uitgave van Oberon/Amsterdam Boek, 1974

Maar altijd weer lukt het beide avonturiers heelhuids thuis te komen. Heer Bommel woont in het naar goed burgerlijke smaak ingerichte namaak kasteel Bommelstein met butler waar hij zich een aristocraat waant. Iets waar menig welgestelde Nederlandse burger ook van droomt. Tom Poes daarentegen heeft een bescheiden onderkomen waarmee gezegd wil zijn dat je niet veel nodig hebt om slim te zijn. Uiteindelijk leren we ook de Penelope van heer Bommel kennen in de gedaante van Doddeltje, een burgerlijke en aandoenlijke in bloemetjesjurk gestoken huisvrouw die in een Nederlandse cottage niet ver van Bommelstein woont.

Zoals het verhaal van de Ilias en Odyssee eindigt met de thuiskomst van Odysseus bij zijn vrouw Penelope, zo eindigen de avonturen van Tom Poes en Heer Bommel met het huwelijk van de laatste met juffrouw Doddeltje. Intussen heeft Maarten Toonder ons jaren lang met zijn schepping van Heer Olivier B. Bommel en Tom Poes een spiegel voorgehouden van ons leven, van onze samenleving samengebald in het stadje Rommeldam en van de wereld met zijn onbekende streken en onverwachte gewoonten. Ik ga er vanuit dat net als de Ilias en de Odyssee de verhalen van heer Bommel en Tom Poes de eeuwen zullen overleven.