vrijdag 25 mei 2012

BLUFT SAMSON ZICH NAAR VERKIEZINGEN?


Met dank aan Frans Hals

Het kabinet zal zijn naam dragen. Zo niet dan zal hij niet in de regering zitten, aldus PvdA leider Diederik Samson in een interview in Elsevier. Op de vraag hoe hij denkt de grootste te worden, Emile Roemer’s SP loopt 6 zetels ofwel bijna een half miljoen stemmen op hem voor, zegt hij “watch me”. Dat is bravoure of misschien zelfs wel bluf, want wat voor kaarten heeft Samson eigenlijk?

Roemer ligt met zijn 29 zetels in de laatste peiling aan kop. Hij is daarin zelfs groter dan huidig premier Mark Rutte. Op basis van die pielingen zou Roemer zich dus virtueel premier kunnen noemen. Maar in plaats dat die dat doet, komt Samson ineens vertellen dat hij premier van Nederland wil worden terwijl hij maar liefst 6 zetels achterloopt bij Roemer. Dat is je naar het premierschap toe bluffen.

Laten kiezers zich zo door Samson overbluffen? Ik zie Roemer nog niet zomaar premier van Nederland worden maar als ik Roemer naast Samson zet dan geef ik Roemer toch wat meer kans op het premierschap. Roemer is ouder en rustiger, bijna op het bedaagde af. In een tijd dat links Nederland vergrijst zou dat wel eens beter kunnen uitpakken dan het politieke ADHD gedrag van Samson. Die wil van alles maar wat wil hij? Bij hem een vraag, bij Roemer al lang een weet.

Maar Samson heeft wel nog een optie die voor Roemer een stuk moeilijker is. Premier worden van een links van het midden kabinet. Roemer’s verklaring dat hij zelfs bereid is met de VVD te regeren, is daarvoor niet genoeg. De compromisbereidheid van de SP is landelijk nog nooit getest. Die van de PvdA wel. Dat puntje verschil tussen die twee zou bij een kabinetsformatie wel eens heel belangrijk kunnen zijn. Het geeft Samson in ieder geval een lichte voorsprong als hij bereid is om een links van het midden kabinet te vormen met CDA, D66, GL en Christen Unie. Virtueel is de PvdA de grootste van deze vijf en dan zou dus Samson het premierschap kunnen claimen.

Maar er zit een flinke adder onder het gras. Samenwerking met die vier heeft Samson nu net bij het Lente akkoord afgewezen. Een onduidelijke afwijzing. Terwijl Samson beweerde niet gevraagd te zijn, vertelde Sap dat ze bijna om zijn hand heeft gesmeekt. Kan ik me iets bij voorstellen. Het is met tweeën nu eenmaal gemakkelijker om rechts wat naar links te duwen dan alleen. Je kunt je dus afvragen of die vier van het lente akkoord na zo’n ervaring met Samson in hem nog wel een premier zien. Ik denk het niet, maar ik ben geen partijleider.

Blijft de vraag waarom ziet Samson straks na de verkiezingen die vier wel zitten en zag hij dat niet bij de totstandkoming van het lente akkoord? Was het een (beginners)foutje of was het uit tactische overwegingen? Hing Samson de linkse bal uit om linkse stemmen te winnen en meteen ook het speelveld van de SP klein te houden? Dat zou zo maar kunnen. En straks na de verkiezingen als Roemer toch groter is dan hij kan hij nog altijd het links van het midden kabinet proberen iets wat voor Roemer moeilijker kan zijn. 

dinsdag 22 mei 2012

WORDT EMILE ROEMER EEN NEDERLANDSE CHURCHILL?


Natuurlijk, peilingen zijn maar peilingen maar de trend is duidelijk. De SP met Roemer aan kop blijft maar groeien. Tussen Wilders en de PvdA ontpopt de SP zich meer en meer als de echte oppositie die naar goed Nederlandse traditie ook bereid is met andere partijen samen te werken.

Ik hoor het de trouwe lezer denken. Het is toch geen oorlog? Nee, dat niet maar wél crisis en wat voor een. De Grieken voeren in elk geval verbaal oorlog tegen de Eurozone. In Nederland begint die dank zij Wilders maar ook anderen aardig op gang te komen. Roemer zou dan wel eens onze Winston in een kleine crisis kunnen worden.

Volgens de langere termijn trends heeft de SP de meeste kans om de grootste partij te worden op 12 september. Een hechte partij met onbetwist leiderschap, een altijd lachende Roemer, een consistente visie op hoe het verder moet en contact met en kennis van wat er onder kiezers leeft. De partij met Roemer voorop straalt zelfvertrouwen uit en vertrouwen in de kiezers. De SP heeft daarom gelijk als ze op haar website schrijft dat “dit het moment wordt om de SP in de regering te stemmen”. Roemer zelf heeft daarop al een voorschot genomen door uit te roepen dat hij bereid is om zelfs met de VVD regeren (Wiegel is dat ook al opgevallen).

Van de PVV zal Roemer dat niet zeggen, zeker niet na het debacle van het gedoogkabinet. Dat wordt het grote probleem van Wilders. Wie weet slaagt de PVV er in de grootste te worden maar wie wil er daarna samen mee in een regering? De partijen die eerder zo welwillend waren, heeft Wilders willens en wetens het bos in gestuurd. Nog afgezien van de ideologische verschillen wil geen enkele andere partij het risico lopen om door Wilders opnieuw zo in zijn hemd gezet te worden. Wilders heeft met zijn rancuneuze oppositie zijn eigen cordon sanitaire geschapen.

Kan Rutte het nog winnen van Roemer? Ja, maar dan zal hij toch stemmen moeten weghalen bij de PVV en/of het CDA. Om met de laatste te beginnen. Het CDA zou het met zijn nieuwe partijleider Buma Rutte wel eens moeilijk kunnen maken. Het omgekeerde zou kunnen gebeuren. Buma haalt stemmen weg bij de VVD in plaats van Rutte bij het CDA. Stemmen weghalen bij de PVV zal Rutte helaas niet lukken, zeker niet zolang de Europese crisis duurt. Wilders is nu eenmaal de beste in haat zaaien en daar lenen Brussel en Europa zich nu prima voor.

Als blijkt dat Wilders als grootste geen kabinet kan formeren over rechts dan zou Roemer als tweede de kans moeten krijgen om een kabinet over links te formeren. Kan hij slagen? Dat hangt af van het aantal zetels dat links haalt. Gezien de trend in de peilingen zit er geen drie partijen kabinet in van SP, PvdA en GL of eventueel D66. Vermoedelijk zijn er vier partijen nodig om een (krappe) meerderheid in de Tweede Kamer te halen. De Christen Unie kan eventueel als vijfde rad aan de wagen voor een ruimere meerderheid in de Tweede Kamer zorgen. Dat wordt dan de echt linkse tegenhanger van het 5 partijen akkoord.

Mocht Roemer het niet lukken om over zo’n bandbreedte een kabinet te formeren dan kan de koningin de VVD als vermoedelijk derde grootste partij uitnodigen een coalitie over het Brede Midden te formeren. Dat kan dan een vier partijen coalitie worden van VVD, CDA, PvdA en D66 (ongeveer 80 zetels) of als de PvdA niet wil een vijf partijen coalitie met Christen Unie en Groen Links. Zeg maar de Kunduz coalitie. Ik ben benieuwd.

maandag 21 mei 2012

FABELTJESLAND

Fabeltjesland (luilekkerland) volgens Pieter Brueghel de Oude (1525 - 1596)

Het staat nu wel vast. Terug naar de veertig urige werkweek, minder vrije feestdagen, langer werken, hogere eigen bijdrage aan de ziektekosten, geen overheidssubsidie meer voor de aanschaf van de eigen woning, kortere werkloosheidsuitkering, lagere pensioenen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Als je zolang in Fabeltjesland hebt geleefd, is dat natuurlijk wel even wennen. Want dat Nederland en in het kielzog daarvan West Europa een groot Fabeltjesland was dat kon iedereen die zijn neus over de grens stak en vooral dan buiten Europa, wel zien. En als je niet reisde dan zag je het wel aan de gastarbeiders in eigen land, de komst van migranten en later de boten vol met Afrikanen die hun weg naar de Europese kusten zochten. Economische vluchtelingen, noemen we dat.

Hoewel buurland België ook in Fabeltjesland ligt, kun je daar al wel zien dat ze het moeilijker hebben dan wij. Vlaanderen gaat nog wel, maar aan het wegennet en het huizenbestand kun je zien dat ze geen grote geldzak met aardgas in de grond hebben zitten zoals Nederland. Het Belgische landsdeel Wallonië wordt sinds de jaren zestig gekenmerkt door industrieel verval ( vergane glorie van kolen en staal industrie) en de daarmee gepaard gaande armoede. Een geluk voor de Walen is dat de socialisten met hulp van de Vlamingen de pijn van de neergang konden verzachten met van overheidswege verschafte banen en uitkeringen. Een formule die menig socialist heden te dage ook in Europa wil toepassen om Fabeltjesland in stand te houden.

In Frankrijk stierven hele dorpen uit tot geluk van ons. De gemiddelde Nederlander kon zich nu ook een vakantiehuis in Frankrijk aanschaffen samen met Duitsers en Engelsen. De Fransen wisten dank zij Europa, de landbouwsubsidies en de Euro (een Frans idee om Duitsland in te tomen) hun economie nog redelijk op de been te houden. Dat gold ook voor Italië, ook al zijn ze daar nooit toe gekomen aan een bijstandsregeling. Het Italiaanse zuiden bleef ondanks alle welvaart in het noorden arm en daarmee een blok aan het been.

Maar nu is heel Fabeltjesland in verval. Met de komst van de Chinezen op de wereldmarkt (een uitdaging heet dat),  India, Brazilië, de hogere prijzen voor olie en andere grondstoffen en onze eigen vergrijzing, een gevolg van de welvaart, moeten we alsnog harder werken om die welvaart te behouden. Er is een einde gekomen aan het gemak waarmee we vroeger de industriële productie, de wereldhandel en de grondstoffenwinning naar onze hand konden zetten. 

Sommigen onder ons kunnen dat niet geloven. Zelfs zij die ervoor gestudeerd hebben niet zoals economen die het liefst gratis geld uit zouden delen om weer economische groei te krijgen. Politici, vooral van socialistische huize, geloven ook nog steeds dat een uitdeel economie van overheidswege het antwoord is op het gebrek aan groei en geld.

Ik vrees dat ze er naast zitten. De koek groeit hier minder hard en moet nu ook nog wereldwijd gedeeld worden. China is nu een industriële reus, India is bezig er een te worden en Brazilië is ook al aardig op weg. We vergrijzen ook nog. De concurrenten staan klaar om ons van de kaart te vegen. Laten we ons niks wijs maken, Fabeltjesland is gedaan.

zondag 20 mei 2012

DE PSALMEN VAN EEN LIJSTTREKKER


Sybrand van Haersma Buma. Met dank aan de Nederlandse schilder Jan Verkolje (1650 - 1693), portret van een geleerde (vermoedelijk Cornelius van Acker, pastoor te Delft), Rijksmuseum Twenthe


Met mijn katholieke achtergrond ben ik niet zo vertrouwd met Psalmen als mijn protestantse vrienden. Dat ik er toch een beetje bekend mee ben geraakt, heb ik te danken aan een vriend van protestantse huize die op het werk ter lering en vermaak (relativeren en toch serieus nemen is een kunst die heel weinig mensen beheersen) regelmatig een vers citeerde uit een of andere psalm.

Mij verbaast het daarom niet dat de eerste brief (email dus) van de pas verkozen CDA lijsttrekker Sybrand Buma aan de CDA leden naar vorm en inhoud veel weg heeft van een psalm. Ik vind het mooi dat een oude –klassieke – vorm van gebed en zang  zijn weg vind in de hedendaagse Nederlandse politiek. Het laat zien dat oude vormen vernieuwd kunnen worden. Het is ook mooi dat een Nederlandse lijsstrekker zich spontaan kan bedienen van zo’n vorm waarin vreugde, dankbaarheid en verantwoordelijkheid die verder reikt dan de eigen persoon tot uitdrukking komen.

Ter illustratie volgen hieronder enkele fragmenten uit de brief van Sybrand Buma.

“Ik zal er staan op 12 september.
Ik zal er staan voor het CDA.
En met het CDA zal ik er staan voor Nederland.
Ik zal knokken voor iedere kiezer.
Voor elke stem.”

“De afgelopen weken is mijn motivatie alleen maar toegenomen.
Ik zag de volle zalen.
Ik zag duizenden betrokken leden.
Ik ben er trots op lijsttrekker voor dit CDA te mogen zijn.”


“Met de blik op de toekomst, en met oog voor elkaar.

Dat was de boodschap van het Strategisch Beraad.
Het is een boodschap die staat als een huis.
Het is een boodschap die mij dierbaar is.
Dat is de boodschap die ik met het CDA wil uitdragen.”

“Ik zal er staan op 12 september.
Staan voor het CDA.
Staan voor Nederland.
Ik zal er staan voor U.”