TOPVROUW

Bij het lezen van het geruchtmakende essay van de Noord Amerikaanse topvrouw Anne-Marie Slaughter waarin ze verslag doet van haar mislukte missie om een topbaan bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van topvrouw Hillary Clinton te combineren met haar gezin, val ik van de ene verbazing in de andere. (NRC Handelsblad, zaterdag 7 & zondag 8 juli 2012)

Hoe is het mogelijk dat een hoog opgeleide vrouw, ze is hoogleraar rechten, schrijft boeken en geeft lezingen door het hele land, niet beseft dat je voor een topfunctie bij een ministerie je privé leven dient op te offeren? Wat had zij dan gedacht? Dat je aan de top van een samenleving mag staan zonder dat offer? Van mannen wordt trouwens hetzelfde offer gevraagd.

Ik heb nooit tot de top behoord maar er genoeg van gezien en meegemaakt om te weten dat het zo niet werkt. Nu kun je natuurlijk net als Anne-Marie denken dat dit typisch is voor de mannen wereld. Ze denkt daarom dat als er maar genoeg vrouwen aan de macht komen (jawel hoor, ze pleit voor de komst van een vrouwelijke president) dit wel zal veranderen.

Ik denk van niet. Wie tot de top van een samenleving wil behoren moet in ruil voor de privileges die daarbij horen zijn privé-leven zo goed als opofferen. De prijs voor dergelijke hoge sociale posities is nu eenmaal het verlies aan privé leven. Daarom moet een mens –man of vrouw – kiezen wat hij of zij wil. Of een topvrouw of man worden met een gemankeerd privé leven of genoegen nemen met een wat lagere sociale positie en een ruimer privé leven. Trouwens zulke veranderingen zijn er ook niet gekomen waar vrouwen aan de macht zijn geweest of nog zijn als president of eerste minister. 

DE DREESBONUS

Een veelzeggend affiche. Drees vraagt de kiezer om vertrouwen. Kom daar nu eens om. De naam van de partij staat in  hele kleine letters onderaan het affiche. Drees was bekender dan zijn partij.Dat heeft alleen den Uyl hem nagedaan maar niet in de mate zoals Drees.

Hoewel de PvdA tegen de nieuwe AOW wet heeft gestemd, komt de Dreesbonus vermoedelijk niet meer terug. Die generatie lange verkiezingsbonus had de PvdA te danken aan Willem Drees (1886 – 1988), de populairste politicus, misschien wel de populairste ooit, die Nederland heeft gehad. Nadat hij in 1947 als Minister van Sociale Zaken het initiatief tot de Noodwet  Oudervoorziening had genomen, werd hij de volksmond ‘Vadertje Drees’ genoemd en wie toen een ouderdomsuitkering kreeg “trok van Drees”.

Je kunt je afvragen of de PvdA met zijn stem tegen de nieuwe AOW wet in de geest van Drees heeft gehandeld. Ik denk het niet. Drees was een pragmatische sociaal democraat. Dank zij zijn houding “dat niet alles kan en zeker niet alles tegelijk” bouwde Drees na de Tweede Wereldoorlog zonder noemenswaardige politieke conflicten en zonder de beginselen van privé eigendom en vrije markt aan te tasten, de Nederlandse verzorgingsstaat op. De staat waarin elke Nederland gevrijwaard werd van armoede en ziekte, de twee grote volksvijanden ten tijde van het negentiende eeuwse kapitalisme.

Dat is nog steeds zo. Nederlanders leven in een van de rijkste landen van de wereld waar niet alleen voor gezorgd wordt als je ziek of arm bent maar ook als je teveel schulden maakt, je niet mee kunt in het onderwijs, op de een of andere manier gehandicapt bent enz. enz. Maar die rijkdom komt niet vanzelf. Daar moet hoe dan ook voor gewerkt worden en daar zit hem nou net de kneep want dat werken is als gevolg van veranderingen in binnen en buitenland, vergrijzing en globalisering, heel anders geworden.

Dat vraagt om aanpassingen. Dat doet pijn ook al gaat het maar om kleine stappen. Bovendien willen mensen geen veranderingen, zeker niet als ze ouder worden. Verandering brengt maar onrust. De PvdA heeft het niet aangedurfd, bang om nog meer (oudere) kiezers te verliezen. 

PvdA VERKIEZINGSPROGRAMMA: DE MAAKBAARHEID VAN HET WEER

DE MARK BROTHERS

Het Kabinet Rutte II is op een handdruk na geregeld met dank aan CDA, D66 en PvdA. (een digitale fotocollage van Petrus)

CDA partijleider Buma is er mee begonnen. Hij wil weer graag samenwerken met de PvdA. Het CDA zal de conclusie getrokken hebben dat de PvdA als regeringspartner nog altijd betrouwbaarder is dan de PVV. Dat is een mooie conclusie, ook naar de kiezers toe. Maar het wordt nog mooier. PvdA leider Samson die toch behoorlijk naar links is opgeschoven, althans voor de bühne, zegt ook best te willen samenwerken met het CDA. Blijkbaar ziet hij het CDA toch meer zitten dan de SP, wat ik me gezien het programma van die partij goed kan voorstellen.

Het zou wel eens kunnen zijn dat de wederzijdse liefdesverklaring tussen CDA en PvdA iets moois gaat brengen in de Nederlandse politiek. Een nationaal Midden Kabinet van VVD, D66, CDA en PvdA. Sommigen zullen zich nu achter de oren krabben en afvragen hoe dat kan? Heel eenvoudig, de trends in de peilingen.  Als je de partijpolitieke flanken wil uitsluiten  - PVV en SP -  dan hebben alleen deze vier samen een zetelmeerderheid in de Tweede Kamer.

Vroeger was de VVD rechts en de PvdA links. Die tijd is sinds de rechtse PVV  en de linkse SP voorbij. Voortaan zitten VVD en PvdA in het midden op de Nederlandse politiek ideologische lijn. Een breed midden, maar nog altijd een midden.

Als dit gaat gebeuren en waarom niet, dan krijgen we dus een Rutte II kabinet. Dat zal voor Samson en een enkele PvdA'er even slikken zijn maar ze zullen inzien dat het de enige manier is om aan de macht te komen en naar we mogen hopen de crisis te bestrijden.  Nu maar hopen dat Rutte  uit zal groeien tot een staatsman. 

GERRIT KOMRIJ I.M.

Tekst is de laatste  strofe van het gedicht "Alles Blijft" uit de bundel Luchtspiegelingen van Gerrit Komrij (2001)

Alles Blijft

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt.
De muur werd afgebroken. Van het puin
werd verderop een fundament gemaakt.
Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin.

Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep
Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest.
Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep
Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest.

Er was een vriend aan wie ik heb geschreven,
Een rots waar ik mijn naam in heb gekerfd.
Je bent een deel van alles bij je leven
En alles blijft bestaan wanneer je sterft.

uit:'Luchtspiegelingen', 2001