zaterdag 25 augustus 2012

BIKINIBABES

De actrice Ursula Andress als James Bondmeisje in de film Dr. No, de eerste James Bond film (1962).  De manier waarop ze in de film met nat haar uit zee oprijst doet denken aan oude afbeeldingen van Venus, de godin van de liefde, die immers uit zee zou zijn geboren. De schelp in haar hand is een rechtstreekse verwijzing naar het beroemde schilderij van Botticelli "De geboorte van Venus".

Moeilijk, moeilijk zo’n discussie in de Vlaamse media over bikinibabes. Het is een debat maar met een rellerig karakter waarbij allerlei gevoeligheden die met vrouw en seks te maken hebben een rol spelen. Ik geloof dat het begonnen is met een blog van Wendykroy. Die vergelijkt het seksisme van de Brusselse allochtonen zoals gefilmd door kunstacademiestudente Sofie Peeters (wat ook de nodige aandacht heeft gekregen in de Nederlandse media) met 'het subtiele seksisme' van de  Vlaamse media en zelfs de kwaliteitskrant De Standaard.

Wat is er aan de hand? Het weekblad Humo, het blad waarin ook zeer gewaardeerde Nederlandse schrijvers enz. regelmatig publiceren, plaatste ook dit jaar volgens traditie een serie foto’s van vrolijke jonge meisjes in bikini gemaakt op Vlaanderen’s bekendste popfestival Pukkelpop. Dit jaar was vanwege de aanhoudende hitte de oogst aan foto’s  met blotige meisjes en jongens vermoedelijk groter dan ooit. Vermoedelijk omdat de serie intussen als gevolg van de discussie door de redactie van de website is gehaald.

Wendykroy schrijft in haar blog bozig dat vrouwen wel mogen klagen over het gedrag van ‘allochtone’ mannen in een verpauperde wijk, ook mogen vrouwen klagen over een kerel van een andere politieke overtuiging met losse handjes (bedoeld wordt de affaire van de N-VA voorlichter Pol Van Den Driessche) want dat is seksisme van de ‘ander’ maar “subtielere vormen van seksisme waar we ons OOK aan ergeren en dagelijks mee te maken krijgen mogen we niet benoemen voor wat het is. In de bakkende zon naar een festival gaan en je bikini aantrekken om je te amuseren betekent dat je gefotografeerd en tentoongesteld mag worden onder de kop ‘bikinibabe’. “

Het seksisme zit hem blijkbaar meer in de gebruikte kop ‘Bikinibabe’ dan in de foto’s zelf. De Vlaamse schrijfster Kathleen Vereecken bevestigt deze lezing in de Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard. Onder de kop “Les femmes de la festivalweide” (een sjieke en daarom naar Vlaams gebruik ook een beetje Franse vertaling van het Amerikaansere en daarom plattere ‘Bikinibabes’) schrijft ze dat haar irritatie “niets met de foto’s op zich had te maken: “vrij brave plaatsjes van meisjes in bikini, die elk op hun manier de hitte probeerden te overleven. Dat tussen de podiumfoto’s bikini’s en blote jongensbasten opdoken in zowat elke fotoreportage in kranten en op het internet, is niet onlogisch bij zulk zomerweer. Maar door de meisjesfoto’s van een babe-label te voorzien, veranderde de zweterige vrolijkheid in zweterig seksisme”.

Het babe-label blijkt dus de boosdoener. Ik kende het woord bikinibabe niet maar de betekenis zoals ik die lees in het Algemeen NederlandsWoordenboek ’aantrekkelijke, sexy vrouw, babe, die een bikini draagt’ komt overeen met wat ik al dacht. De begeleidende foto van de actrice Ursula Andress in bikini   bevestigt dat nog eens. Ik heb Ursula altijd gezien als een symbool van een zelfbewuste vrouw, ook wat betreft seks. Bikinibabe als geuzennaam voor de vrije vrouw. Maar nu lees ik dus dat ik me na al die jaren vergist heb. Misschien was het beter geweest als Humo in plaats van de Amerikaanse kop ‘Bikinibabe’ de kop ‘Bikinifille’ had gebruikt. Toegegeven dat allitereert niet zo mooi als ‘Bikinibabe’ maar het klinkt minder ordinair en sexy. Je zegt hetzelfde maar dan in het Frans. 

donderdag 23 augustus 2012

BEKENTENIS



Ik heb al gestemd. Afgelopen zondag is de oranje brief met stembrief en ondertekend formulier op de post gegaan naar de kieskring den Haag. Ik beken dat ik op het CDA gestemd heb. Er was een tijd –lang geleden - dat ik stemde op de Pacifistisch Socialistische Partij PSP. Ik was toen nog radicaal vredelievend en geloofde onvoorwaardelijk in het goede in de mens. Ondanks dat heeft de partij de tijd niet overleeft.

Net zo min als de PPR dat heeft gedaan. Deze partij van politieke radicalen –een afsplitsing van diverse Christelijke partijen - drukt nog altijd zijn stempel op Groen Links. Helaas is Groen Links toch geen volkspartij geworden, ondanks de steun van de toenmalige voorzitter van Katholieke vakbeweging Mertens.

Ik heb ook nog ooit een keertje D66 gestemd. Niet dat ik hun bestuurlijke oplossingen en hun redelijkheid geloofde maar omdat ik toch iets moest stemmen. De PvdA heeft ook lang mijn stem gehad zelfs mijn lidmaatschap. Maar ik ben er gebrouilleerd mee geraakt in de tijd van Pronk, Herfkens, van Thijn enz. Het is uiteindelijk nooit meer goed gekomen.

Nu stem ik opnieuw op de partij van Buma en Mona. Ik weet het. Buma is een te serieuze en daarom saaie spreker die teveel samen wil doen. Maar hij maakt wel een eerlijke indruk en hij is intelligent. Mona is dat ook. Een mondige moeder van vijf kinderen die gezin, huishouden en werk buitenshuis combineert.

Hun partij staat voor een aantal zaken die ik in de loop van mijn leven belangrijk ben gaan vinden: balans tussen eigen verantwoordelijkheid en voor de naasten die het nodig hebben, een fatsoenlijk gezinsbeleid voor vooral jonge gezinnen, bestuurlijke degelijkheid, zorg voor de zwakkeren zonder het slachtofferschap aan te moedigen, oog voor de kleine en grote ondernemer als de scheppers van werkgelegenheid, arbeid als bron van inkomen en zelfverwerkelijking,  niet meteen weglopen met elke nieuwe trend, uitvoerbare regelgeving, internationale betrouwbaarheid, Europese gezindheid zonder overdrijven, een verantwoorde defensie en betrouwbaar NAVO lidmaatschap.

Ik geef toe dat het allemaal een tikkeltje saai is en degelijk maar is dat niet juist wat ons land stabiliteit en welvaart geeft? Verandering met mate.  De afgelopen 100 jaar heeft de Christen Democratie bewezen dat ze in staat is Nederland op vaardige en dynamische wijze aan te passen aan de veranderende wereld. Mede dank zij het CDA staat Nederland er ook nu nog goed voor.