DE TWAN HUYS SHOW

Al een tijdje geleden zag je de interviews van Twan Huys in de NOS rubriek Een Vandaag veranderen in verhoren. Op een gegeven moment kwamen sommigen zelfs niet meer aan het woord behalve om te stotteren. Twan wilde ze tot bekentenissen dwingen over hun slechte daden, hun verkeerde beleid, hun stomme fouten en vergissingen uit naam van ons allen, uit naam van de Publieke Zaak.

Het zat er dus aan te komen. Een verhoor van een echte crimineel, niet de eerste beste, als de ultieme test voor Twan’s status van inquisiteur voor de Publieke Zaak. Mensen die bezwaar maken dat hij op deze manier een van de zwaarste criminelen van Nederland op een voetstuk zet, doet hij af als flauwekul. Hij heeft gelijk. Alles wat Twan uit naam van de Publieke Zaak doet, is boven twijfel verheven.

Bovendien heeft Holleeder zijn straf uitgezeten en is hij nu een gewoon mens die gevraagd mag worden naar zijn handel en wandel. Dat tenminste vindt Twan en met hem veel collega’s uit de journalistiek. Hij zal het werk van politie, justitie en het Openbaar Ministerie nog maar eens even fijntjes overdoen. Fatsoen en goede smaak moeten daarvoor wijken zoals gezegd uit naam van de Publieke Zaak, niet te vergeten de Democratie en het Vrije Woord en ter ere van Twan Huys zelve.

Aan Neerlands borreltafel nummer een onder leiding van Pauw en Witteman zag ik hoe politiewoordvoerder Klaas Wilting moest opboksen tegen journalisten en politici. De laatsten hebben trouwens al jaren geen millimetertje ruggengraat meer als ze aan de journalistieke borreltafels zitten. Ze hebben nog maar een doel en dat is bij het journaille in het gevlei te komen om hun podium op radio en TV niet in gevaar te brengen.

De ergste is politicus Fransje Timmermans. Deze figuur van de slappe was meent dat alles moet kunnen. Hij heeft gelijk, verbieden kan niet, maar dan hoef je nog niet je handen in onschuld te wassen zoals Fransje deed. Klaas Wilting had gelijk dat hij Fransje en collega politicus Hansje (van Baalen) daarop aansprak maar helaas vergeefs.Door Fransje en Hansje verlies je elk vertrouwen in de Nederlandse politiek als richtinggevend voor moraal, fatsoen en goede smaak.

En oh ja, er zijn natuurlijk ook nog weldenkende journalisten zoals freelance interviewer Frénk van der Linden in de Volkskrant: “Als ik Holleeder was, zou ik ook College Tour kiezen. Dat programma wordt minder gekenmerkt door spitwerk. Bovendien komen de vragen van studenten, die zich niet maximaal zullen hebben verdiept in Holleeder. En hoe check je in dit format wat Holleeder zegt?”

P.DEWAARD@VOLKSKRANT.NL

Columnist Peter de Waard waarschuwt in de Volkskrant alvast Wim van de Leegte, de baas van de in Eindhoven gevestigde VDL Groep en nieuwe eigenaar van Nedcar niet te arrogant te worden (zie: ‘Wordt Born het Detroit van Limburg?). Hij mag dan het Limburgse autobedrijf gered hebben en daarmee voor het behoud van 1500 arbeidsplaatsen hebben gezorgd, het blijft natuurlijk een kwetsbare sector. Hij moet niet denken dat Born het Detroit van Nederland gaat worden aldus de benepen columnist in de Volkskrant.

Vanwaar die benepenheid? Stikt het in Nederland van arrogante ondernemers die hun grenzen niet kennen? De Waard vindt van wel en noemt er een paar. Dick Scheringa natuurlijk, Joep van de Nieuwenhuyzen, Nina Brink en Viktor Müller. Overigens hoort Müller volgens mij niet in het rijtje thuis. Müller is tot nu toe een fatsoenlijk ondernemer gebleken met misschien iets teveel aandrang tot het nemen van grote risico’s. Maar als zijn plannen gelukt waren, dan was dat zeker te prijzen geweest. Maar ja, achteraf lullen is altijd gemakkelijk.

Van der Leegte alvast bij dit rijtje zetten, deugt natuurlijk al helemaal niet tenzij de Waard kan aantonen dat van der Leegte een ondeugdelijk ondernemer zou zijn. Kan hij dat niet dan is hij een doodgewone zwartkijker of misschien wel een kwalijke intrigant die een ondernemer als van der Leegte en minister van Economische zaken Maxime Verhagen hun succes niet gunnen.

Waarom kan Peter de Waard niet een schouderklop uitdelen aan een Brabantse ondernemer en een Limburgse politicus die er met veel moeite in geslaagd zijn 1500 banen voor Limburg te redden? Is hij een aangeboren zwartkijker, een eeuwige pessimist, een zelfingenomen journalistieke betweter, een doorgewinterde cynicus of lijdt hij aan randstadjaloezie?

Dan hoor ik liever Henk van Rees van FNV Bondgenoten die zegt blij te zijn voor zijn leden dat ze hun werk behouden en dat het BMW contract met Nedcar voor de bouw van de nieuwe Mini het ultieme bewijs van erkenning van het vakmanschap van de 1500 autobouwers is. Mooi toch dat in crisistijd politiek en ondernemerschap ten goede komen aan werknemers. Mooier nog dat het is gelukt in een sector die het extra moeilijk heeft. 

EVALUATIECOMMISSIE@CDA.NL

CDA Lijsttrekker en fractievoorzitter Sybrand Buma. Een digitale fotocompositie van Petrus

Sinds de zondeval van Adam en Eva is het nooit meer goed gekomen met de wereld en zeker niet met de politiek. Zelfs het offer van Jezus dood aan het kruis als goedmaker voor zijn Vader heeft dat niet kunnen verhelpen. De Roomse Paus en de Synode al evenmin. Het gevolg is dat we ons telkens opnieuw moeten behelpen in de wereld en vooral de politiek.

De grootste zonde die het CDA heeft begaan was die van ruzie in eigen familie. Met dank aan Geert Wilders en zijn pseudo-partij PVV. Ik bedoel de ruzie tussen Ab Klink en Maxime Verhagen tijdens de onderhandelingen over het zogeheten gedoogkabinet, wat nu al weer geschiedenis is. Ik wil niet met de vinger wijzen maar de wijze waarop Klink zijn meningsverschil over die onderhandelingen naar buiten bracht, getuigde van een zelden binnen het CDA vertoont amateurisme. Vervolgens werd de ruzie doorgegeven aan een speciaal CDA verkiezingscongres. Dat was politieke volwassen van het CDA. Het conflict inhoudelijk uitvechten op een congres. Ik noem dat een feest van democratie. Helaas weigerde een minderheid het Congresresultaat te aanvaarden. Blijkbaar trok het geweten van de tegenstanders een streep onder of zelfs door de partijdemocratie.Voor de buitenwereld was er voortaan sprake van twee CDA’s: een CDA met een geweten en tegen het gedoogkabinet en een gewetenloos CDA en voor het gedoogkabinet.

Die rare toestand werd nog verergerd doordat CDA oudgedienden, ik noem geen namen, er zich ook nog eens mee kwamen bemoeien. Bevrijd van de last van de politieke macht die ze ooit gehad hadden, leuterden ze er in de media op los. Koren op de molen van de media en natuurlijk de oppositie. De professionele machtspartij CDA was tot op het bot verdeeld geraakt over zijn te varen koers in de Nederlandse politiek. Wilders met zijn pseudo-partij bleek een stabiele politieke partij als het CDA volledig uit zijn evenwicht te kunnen brengen met zijn ordinaire straattaal zoals dat overigens daarvoor de PvdA was overkomen met Pim Fortuyn.

Er werd in het CDA geen oplossing gevonden voor deze crisis, ook niet met een nieuwe procedure voor het kiezen van de partijleider. Immers de kort daarvoor gemaakte fout om Jan Peter Balkenende op grond van behaalde resultaten opnieuw tot lijsttrekker uit te roepen moest voortaan voorkomen worden. Een prima procedure was het, vernieuwend voor de Nederlandse politiek maar ook dat mocht niet baten.

De nieuw gekozen partijleider, eerlijk, integer en duidelijk droeg hoe dan ook de last van het verleden met zich mee en bleek niet opgewassen te zijn tegen de polarisatie tussen links en rechts in deze crisistijd. Buma is nu eenmaal geen man van heftige of grote woorden, is er de man niet naar om problemen weg te lachen of met bravoure op te lossen. Hij is een zorgelijk man die weet wat de kiezers te wachten staat en dat niet kan of wil verbloemen. Dat lijkt positief maar dat is het niet. Politiek is voor de kiezer geworden wat de TV voor de kijker is, een spannende goed nieuws show waarin de kandidaten met hun slechte nieuws op hun bek gaan en de praatjesmaker en de lachebekjes het winnen. Dat kun je betreuren, maar het is niet anders.

Of het CDA zich aan deze nieuwe politieke cultuur zal kunnen aanpassen, betwijfel ik dus zal het nog wel een tijd doormodderen worden.

Met vriendelijke groeten,

AANBIEDING VAN DE MAAND

Petrus, 'raket naar de maan', acryl op paneel, 2008

Wie heeft er niet gedroomd om net als Kuifje spannende reizen te maken, goed van kwaad te scheiden en over dat alles ook nog eens reportages in kranten te schrijven? Een reis naar de maan hoorde daar ook bij. Wist ik veel dat zo'n reis jaren later in het echt zou plaats vinden, toen was het verbeelding. De werkelijkheid haalt onze verbeelding in. Of dat ook zal gebeuren met onze verbeelding van Star Wars enz. valt nog te bezien.

Ik denk dat uiteindelijk zal blijken dat onze verbeeldingskracht verder zal reiken dan de werkelijkheid. 

 

Maar het verhaal van de raket naar de maan gaat over nog meer. Zo blijkt een ingenieur met snode plannen zich te willen opofferen voor de andere reizigers om zo zijn schuld vanwege zijn boze plannen te vereffenen. Er gebueren ook toevallige dingen die de reis verder helpen en nog veel meer.

 

Met een schilderij als "Raket naar de maan" aan de muur, heb je daarom niet alleen een herinnering aan je jeugdvriend Kuifje aan de muur hangen maar ook een herinnering aan je jeugdidealen en waar ze zijn gebleven, waar de grenzen van je verbeelding liggen en nog veel meer.  

Via mijn email adres kun je op dit schilderij de hele maand oktober een bod doen. Ik verwacht een minimumprijs van 150 Euro. 

MONDRIAANTJES

Ontwerp voor een Mondriaantje in zwart wit van Petrus.

Ontwerp voor een Mondriaantje in kleur van Petrus.

Ontwerp voor een huilend Mondriaantje van Petrus.