SANDWICHMAN

Vancouver, 8 september 2012

'ONZE TANJA'

De inmiddels opgeheven Stichting Kinderactie Colombia heeft tientallen jaren weeskinderen als gevolg van het geweld op het platteland mee helpen opvangen in steden als Bogota en Villavicencio. De stichting werkte daartoe samen met de Nederlandse NOVIB, UNESCO en akties als bijvoorbeeld Wilde Ganzen. 

Zoals ik al voorspelde gebruikt de FARC de vredesonderhandelingen met de Colombiaanse regering in Havana om zijn imago van terroristen en drugsorganisatie op te poetsen tot dat van een romantische revolutionaire guerrilla organisatie van arme boeren die strijden tegen uitbuiting, onderdrukking en voor sociale rechtvaardigheid.(zie de blog 'FARC' van 19 oktober j.l.)

Misschien was dat 50 jaar geleden met de oprichting van de FARC als de gewapende arm van de communistische partij ook wel de bedoeling.Intussen heeft de val van de muur het communisme ontmaskert als dwingelandij gebaseerd op een onwerkelijk mensbeeld. Alleen nog de FARC en Havana geloven in het communisme en de revolutie.

Dat de FARC nog steeds gelooft in dit armoedige revolutionaire erfgoed stemt droevig. Ten eerste omdat de fundamenten ervan niet deugen en ten tweede omdat Colombia intussen een ander land is geworden. Colombia is in de loop der jaren verstedelijkt en behoort nu zelfs tot de snelste economische groeiers van Latijns Amerika.

Colombiaanse kinderen in een krottenwijk.

Dat er nog steeds armoede is op het platteland is mede te wijten aan het optreden van de FARC. Als gevolg van de voortdurende onveiligheid op het platteland zijn de afgelopen 50 jaar naar schatting 2,5 miljoen Colombianen naar stedelijke gebieden gevlucht. Een aantal dat op wereldschaal alleen nog maar overtroffen wordt door de burgeroorlog in Sudan. De gewapende strijd heeft het leven op het platteland bovendien volledig ontwricht met als gevolg tienduizenden gebroken gezinnen en even veel weeskinderen.

Als reactie op de gewapende strijd van de FARC hebben indertijd veel grootgrondbezitters eigen legertjes opgericht. Eerst bedoeld om zich gewapenderhand te beschermen tegen overvallen van de FARC later ontaardt in criminele doodseskaders die iedereen vermoorden waarvan ook maar in de geringste mate vermoed wordt samen te werken met de FARC.

Zou ‘onze Tanja’ dit allemaal niet beseffen? Denkt zij werkelijk dat ze ook maar iets heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van Colombia tot een meer sociaal rechtvaardig en welvarend land? Het is te hopen dat haar verblijf op Cuba haar enig besef brengt van de hopeloze dictatuur en armoede waar de Cubanen zelf in verzeild zijn geraakt dank zij hun revolutie. Cuba is op Haiti en Honduras na zo ongeveer het armste land van Latijns Amerika waar elke creatieve geestelijke ontwikkeling al sinds het jaar van de revolutie 1959 zo goed als stilstaat. 

PARTIJ VAN DE ARBEID?

Het kabinet gaat door met nivelleren, een beetje minder dan eerst maar nog steeds wordt er genivelleerd, om de minder betaalden een beetje dichter te brengen bij de beter betaalden of zoals Rutte zegt de zwakkeren te beschermen. Het is dus geen afroming om de staatschuld te verminderen maar geld pompen van hoog naar laag. Dat doet heel sympathiek aan maar ik lees dat de Nederlandse inkomensspreiding in Europa nog altijd een goede middenmoter is. Niet zoveel gespreid als in Scandinavische landen, maar zeker ook niet zo weinig als in Spanje of Frankrijk. Toch wordt er genivelleerd terwijl dat volgens ons nationaal planbureau tot minder banen zal leiden.

Minder banen terwijl ook nog gekort gaat worden op de WW uitkering, weliswaar minder dan eerst maar toch altijd nog een korting. Je zou denken dat ze in den Haag in zo’n situatie meer banen gaan scheppen in plaats van minder. Zonder voldoende banen gooi je de werklozen immers de dieperik van de armoede en de sociale uitsluiting in.

Is het daarom niet beter om in plaats van te nivelleren, de banenmotor op te peppen door bijvoorbeeld de lonen minder te belasten waardoor arbeidskracht goedkoper wordt en dus meer banen worden geschapen? Wie werkt loopt minder kans verzeild te raken in een sociaal isolement en heeft meer mogelijkheden zijn inkomen te verbeteren. Zou een partij van de Arbeid daarom niet meer werk moeten maken van werk in plaats van te nivelleren op een moment dat het niet dringend noodzakelijk is? Heeft dit kabinet met voorop de Partij van de Arbeid eigenlijk wel een visie op arbeid?

TIJDLOZE DESIGNKLOK

Een met de hand geschilderde TIJDLOZE DESIGNKLOK naar het ontwerp van PETRUS.

AMATEURFOTOGRAFEN

De inschrijving voor de Dag van de Amateurfotograaf  was op zaterdagmorgen 10 november in de hal van het FotoMuseum (FoMu) in Antwerpen. De dag is georganiseerd door het Vlaamse Centrum voor Beeldexpressie.

Uiteraard begin je de dag met een kop koffie in het café van het FoMu. Zoals je ziet op de foto heeft het FoMu een tentoonstelling van Weegee, de grote New Yorkse sensatiefotograaf  (moord, doodslag en ongelukken) in de jaren 30 van de vorige eeuw. Prachtige tentoonstelling met veel klassieke foto's van deze recht toe recht aan fotograaf.

Het thema van de dag was 'Snapshot'. Voor de pauze gaf  fotojournalist Filip Claus (decennia lang gewerkt voor de krant De Morgen) een instructieve lezing over zijn werk begeleid met veel foto's. Enigszins bitter constateerde hij dat door de komst van de digitale fotografie de fotojournalist het moeilijker dan ooit heeft gekregen. Teveel concurrenten terwijl de gedrukte pers ook moet bezuinigen. Na de pauze vertelden Bruno de Cock over zijn experimentele fotografie met de iPhone, Janna Beck over haar expreimenten met Lomografie en Axel Stevens over zijn liefde en werk voor de Polaroid foto. Stuk voor stuk  informatieve lezingen geïllustreerd met boeiende foto's. Met de voordrachten hadden we opnieuw weer een beetje geleerd nog beter te kijken naar de werkelijkheid en naar beelden.

Na de middagpauze waren er verschillende werkgroepen. Samen met enkele vrienden hadden we ons ingeschreven voor een rondleiding door het museum. Helaas liep onze vriendenlunch teveel uit. We hebben toen maar onze eigen rondleiding gemaakt. 

Op weg naar de tentoonstelling van Weegee stuiten we op een ongeval. Een man was pardoes neergevallen in de gang.  De ambulance werd onmiddellijk gebeld. De vrouw in spijkerbroek bleek arts te zijn en kon gelukkig eerste assistentie verlenen.

De ambulance van de brandweer was er vlug bij. Onderwijl kreeg ik van een opgewonden museumbezoekster te horen dat ik door het voorval te fotograferen schandalig misbruik maakte van de situatie en "het zeker wel op YouTube" zou zetten. Rare boosheid als je net op een tentoonstelling bent van Weegee die een decennium lang niks anders deed dan foto's maken van sensationele moorden en ongelukken in het New York van de jaren 30. Bovendien, mijn hulp was niet nodig en de man op de grond is niet herkenbaar in beeld gebracht. Al vlug bleek dat de man niets ernstigs had. Wat dan de oorzaak was van zijn val, wist het museumpersoneel naderhand niet te vertellen.

Stukje van de tentoonstelling 'Scenes of Life'  van  Lucie & Simon in het FoMu. Ik citeer uit de FoMu brochure: "Het Frans-Duitse fotografenduo brengt met 'Scenes of Life' een unieke, verticale kijk op de wereld. Intieme familiemomenten worden geënsceneerd en van bovenuit vastgelegd." De hier getoonde bedscène ontleent zijn erotische kracht aan de belofte van liefdevolle seks.