APPELBALLET

Appelballet I, een fotocompositie van PETRUS

Appelballet II, een fotocompositie van PETRUS

Appelballet III, een fotocompositie van PETRUS

Met dank aan Margritte

DE KONING WAARSCHUWT

Koning Albert van België waarschuwt voor spoken uit heden en verleden.

Koning Albert meende in zijn Kersttoespraak te moeten waarschuwen tegen het hedendaagse populisme door te verwijzen naar de gevolgen van het populisme in de jaren dertig. De Vlaamse kranten waren het erover eens dat de waarschuwing vooral gericht was tegen het N-VA, de Vlaams nationalistische partij van de populaire Bart de Wever, binnenkort officieel burgermeester van Antwerpen.

Vlaamse deskundigen, kranten en politici waaronder uiteraard ook Bart de Wever zelf, vinden dit veel te ver gaan. De Wever voelde zich daarom in eerste instantie niet aangesproken maar aangezien velen dat wel doen, heeft hij alsnog repliek gegeven in de Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard. Hij stelt o.a. vast dat de Koning de politieke wensen van een meerderheid in Vlaanderen negeert door ze af te doen als populisme. Met deze vergelijking rakelt hij bovendien de ongelukkige geschiedenis van zijn voorvader Koning Leopold III op. Uit naam van de vrede bleek die bereid te zijn om tijdens de bezetting van België door Duitsland bereid te zijn bij Hitler in Berchtesgaden op de thee te gaan. Dat viel zo slecht bij het Waalse deel van de bevolking dat na de Tweede Wereldoorlog het koningshuis dreigde om te vallen.

De Wever vraagt zich af wie nu eigenlijk politiek verantwoordelijk is voor hetgeen de Koning in zijn Kersttoespraak zegt. Het ziet ernaar uit dat dit eerste minister Elio di Rupo is die zich blijkens verklaringen zich van geen kwaad bewust is. De koning heeft immers het grondwettelijke recht om te waarschuwen voor gevaar dat de Belgische samenleving bedreigt, aldus di Rupo. Het is duidelijk dat di Rupo en de Koning vinden dat het gevaar van Vlaamse nationalistische partijen als de N-VA komt die immers streven naar meer autonomie of zelfs onafhankelijkheid van Vlaanderen. Beiden hebben blijkbaar geen belangstelling voor of voeling met de Vlaamse onvrede over het huidige federale België waardoor de N-VA nu juist zoveel stemmen behaalt. 

Dat is ook wat de N-VA voortdurend vaststelt en daarom zou het wel eens heel goed kunnen dat de waarschuwing van Koning Albert een averechts effect zou kunnen hebben. De Wever zet met zijn vraag of een Koning die zo gemakkelijk partij kiest nog wel aan het roer van de kabinetsformatie moet staan, een nieuwe stap in de richting van het terugdringen van de invloed van de Koning. Hij vindt namelijk dat net als in Nederland de kabinetsformatie door het parlement geregeld moet worden. Dit gevolg hebben de Koning en di Rupo vast niet voorzien met hun waarschuwing. Een politieke misser van de eerste orde die op zo'n hoog niveau niet zou mogen voorkomen. 

ROOMSE HEISA

La Familia, Acapulco, Mexico. (een foto van PETRUS)

Roomse heisa onder de homogemeenschap in Nederland over wat de paus wel of niet gezegd heeft over homo's. Niks dus, lees ik in Trouw. Wel over de traditionele waarden van het gezin. Dat doen ze in Rome al jaren. Ik weet niet wat Rome met traditionele gezinswaarden bedoeld maar dat het gezin de kern is van de samenleving staat wel vast. Ik heb het op al reizend over de wereldbol nooit anders gezien, zowel in de armste krottenwijken als bij de rijkste mensen. Homo's en lesbiennes willen ook graag trouwen en als het even kan een gezin vormen.  

Er zijn heel wat pogingen geweest om het gezin door een of andere vorm van samenwonen te vervangen zoals hippiecommunes, krakersgemeenschappen en anarchistische communes. Geen een van die experimenten is geslaagd. Meestal kwamen met name de kinderen er op de een of andere manier beschadigd uit:geen identiteit, onvermogen zich te hechten, seksueel onvermogen enz. Met de relaties tussen de volwassenen, de vaders en de moeders, liep het meestal ook niet best af. Was politiek niet de splijtzwam dan wel de in de soep lopende relaties.

Blijkbaar heeft een ieder mens een minimale behoefte aan privacy. Ikzelf woonde in een leefgemeenschap maar wel met een eigen kamer met eigen spulletjes en een eigen portemonnee. Dank zij die privacy kun je je leven afschermen tegen ongewenste relaties en bemoeienis.Een mens blijkt niet geschikt om zijn intiemste gevoelens en gedachten met teveel mensen te moeten delen.

Ook op zakelijk niveau is enige vorm van privacy nodig. Dat is wel gebleken uit de mislukte collectivisatie van de landbouw in de vroegere communistische landen. In Midden Amerika leerde ik dat het eigen stuk grond van leden van een landbouwcooperaties veel beter wordt verzorgd dan het cooperatieve bezit wat je er ook instopt aan begeleiding, kennis en financiële steun. Een mens zorgt blijkbaar op de eerste plaats voor zichzelf en zijn gezin. Je zou het een gezonde vorm van egoïsme kunnen noemen die ons door de natuur ter zelfbescherming is meegegeven.

Om die reden is het volgens mij belangrijk dat een samenleving een gezinsbeleid heeft op basis van privacy voor het gezin. De overheid moet zich in beginsel niet bemoeien met het gezin behalve als het fout gaat, wat natuurlijk gebeurt want we zijn en blijven mensen. In zulke gevallen is het zaak dat de overheid prudent blijft met zijn bemoeienis. Wetten, regels en voorzieningen moeten het gezin beschermen en ondersteunen om zo goed mogelijk te kunnen functioneren. Zonder gezin immers geen samenleving.

SCHOOLSHERIFF

Een tekening van PETRUS

ZONDAGSWET

Gelukkig wordt de Kathedraal van den Bosch in stand gehouden als een monument van culturele en religieuze rijkdom zodat niet alles wat onze voorouders hebben gepresteerd wordt platgewalst vanuit de idee dat wij nu alles beter weten en kunnen. Maar of dat in de toekomst zo zal blijven, waag ik te betwijfelen. De arrogantie van het heden lijkt af te willen rekenen met het verleden alsof we ons voor de erfenis van onze voorouders moeten schamen.

Dank zij een meerderheid in de Tweede Kamer is van de week in de laatste week van het jaar de zogeheten zondagswet afgeschaft. Ik kan wel zeggen dat ik door niet meer naar de H. Mis te gaan op zondag indirect meegewerkt heb aan de afschaffing van die wet. Sinds die tijd, het was in de jaren zeventig van de vorige eeuw, zijn alleen maar meer mensen opgehouden met naar de kerk gaan op zondag. Uiteindelijk zijn er kerken leeg komen te staan en worden nu dus afgebroken. Zo verdwijnt langzaam maar zeker de erfenis van onze voorouders uit het stedelijk en dorpslandschap. We zijn op weg naar het einde van onze herinneringen en geschiedenis.

Ik mag dan 's zondags niet meer naar de kerk gaan, ik vind het nog wel steeds een aangename rustdag waarop in beginsel niemand hoeft te werken (artikel 6) . Ik zeg in beginsel want er zijn natuurlijk altijd mensen die wel op zondag werken. Maar dat zijn uitzonderingen en wat mij betreft hadden dat uitzonderingen moeten blijven.

Het schijnt dat met name D66 te zijn die gelukkig is met de afschaffing van de wet. Dat verbaast me niks want die partij gelooft heilig in de rede en de redelijkheid terwijl mensen natuurlijk zo onredelijk zijn als de pest en dat ook tot in de eeuwigheid zullen blijven. Het hart is niet altijd te sturen met het verstand en dat zal ook wel nooit veranderen zelfs niet als D66 twee keer zoveel stemmen zou krijgen.

Je kunt nu al voorspellen dat dankzij D66 de week nog saaier zal worden dan hij nu al is. Voortaan is elke zondag een doodgewone doordeweekse dag. Weg het zondaggevoel, weg de zondag met een zee van vrije tijd en rust. Werkgevers zullen vinden dat op zondag werken hetzelfde is als op andere dagen. De zondag wordt een gewone werkdag waarvoor je niks extra's meer betaald krijgt. De files op zondag zullen langer worden vanwege het werkverkeer.

Wat wil je? D66 wil ons zoveel mogelijk gelijk schakelen. Dat krijg je als je rede en redelijkheid tot alfa en omega van je vooruitgangsdenken maakt. Er is geen plaats meer voor de uitzondering, de afwijking en wie weet straks het andere. Met D66 zijn we op weg naar de beste van alle werelden: rationeel, nuttig, efficiënt, redelijk, hopeloos saai en voorspelbaar. Ik heb er gelukkig nooit op gestemd en zal dat ook nooit van mijn leven doen.

VLAAMSE MODDER

Krijgt Tom Lanoye wel genoeg aandacht?

Als Nederlander ben ik een buitenstaander in de Vlaamse Zaak. Toch houdt die me bezig want in de verte klinkt de echo door van de emancipatiestrijd van de Noord-Brabantse katholieken. Als lid van de naoorlogse generatie heb ik daar het staartje van meegemaakt dat eindigde met het verdwijnen van de Katholieke Volks Partij KVP, de Katholieke vakbond NKV, de Katholieke Volkskrant, enz. Hun einde betekende meteen de voltooiing van de emancipatie van de Katholieke Brabanders. In Vlaanderen is het zo ver nog niet.

Vanwege de herkenning vanuit mijn eigen verleden, heb ik sinds ik in Vlaanderen woon de Vlaamse Zaak op de voet gevolgd. Dat is niet gemakkelijk want vele andere zaken spelen een rol, de Tweede Wereldoorlog, het Belgische koningshuis, de Vlaamse taalachterstand, Franstalige superioriteitsgevoelens, de Katholieke kerk en niet te vergeten de Vlaamse bourgeoisie die Franstalig was. Aan hun schoenen geen Vlaamse modder.

Misschien dat daarom de Vlaamse Zaak vooral een volkse zaak is. Voor elke elite altijd en overal een bedreiging. Zo ook in Vlaanderen. Je zou kunnen zeggen dat het die elite gemakkelijk werd gemaakt zolang de Vlaamse Zaak politiek vooral behartigt werd door extreem rechts. Een politiek cordon sanitair rond het Vlaams Belang (voorheen Vlaams Blok) was voldoende om de politieke dreiging te bezweren. Totdat een aantal jaren geleden de Nieuw- Vlaamse Alliantie met partijleider Bart de Wever opdaagde en zich met hulp van de Christendemocraten legitimeerde als een democratische partij toegewijd aan de Vlaamse Zaak. Dat maakte de tot dan in het cordon sanitair opgesloten politieke krachten vrij, krachten die zorgden voor een politieke omwenteling in Vlaanderen. Onder leiding van Bart de Wever werd de N-VA de grootste politieke partij in Vlaanderen.

De Christendemocraten maar vooral de socialisten en de liberalen schoten in een politieke kramp. Wat volgde was het bekende schouwspel van de politieke bespuging, de verdachtmakingen, de pogingen tot politieke uitsluiting en het ridiculiseren van de de partij. De schok voor de Waalse en Brusselse politiek met in hun kielzog het koningshuis was zo mogelijk nog groter. Nu pas begon het door te dringen wat er aan de hand was en is.

Ondanks zijn politieke winst bij de laatste federale verkiezingen (2010)slaagde N-VA leider Bart de Wever er na een jaar onderhandelen niet in een Federale regering te vormen. Hoe precies dat spel gespeeld is, moet de geschiedenis uitwijzen. Wel verdacht is dat er nu met een Waalse socialist aan de leiding, de huidige premier di Rupo, er na jaren van getraineer door de Waalse politiek plotseling een akkoord over de kieskring Brussel Halle Vilvoorde BHV mogelijk was.

Na een periode van bezinning ging de Wever voor het burgermeesterschap van Antwerpen, de informele hoofdstad van Vlaanderen. Voor de Nederlandse lezertjes moet gezegd worden dat in België, met dank aan de Franse revolutie, het burgermeesterschap een politiek en niet zoals in Nederland een hoofdzakelijk ceremonieel burgermeesterschap is. De Wever kwam, zag en overwon met bijna 38% van de stemmen tot groot verdriet van de zittende linkse burgmeester Patrick Janssens van de breed samengestelde stadslijst (socialisten en christendemocraten). Janssens bleek slecht tegen zijn politieke verlies te kunnen.

Dat geldt ook voor linkse kunstenaars. De Antwerpse schrijver en voormalige Antwerpse stadsdichter Tom Lanoye kwam onlangs met het pesterige voorstel om het Antwerpse Hendrik Conscience plein om te dopen in Herman de Coninck plein wetende dat van de Vlaamse schrijver Consciense gezegd wordt dat hij zijn volk leerde lezen. De Vlaamse schrijver Hugo Claus verfilmde zijn beroemdste boek ' De leeuw van Vlaanderen'. Conscience wordt beschouwd als de eerste inspirator van de Vlaamse Zaak.

Waarom doet Lanoye dat? Omdat hij niet tegen zijn verlies kan? Omdat hij niet kan aanvaarden dat het N-VA kan wat het Vlaams Belang niet lukte? Of doet hij dat uit naam van het socialisme? Als dat zo is, dan is het maar de vraag of hij de SP er een dienst mee bewijst. Overigens staat Lanoye niet alleen in zijn afkeer van de N-VA en Bart de Wever. De wereldberoemde Antwerpse schilder Luc Tuymans kan ook niet nalaten om te sjagrijnen op de Wever. De surrealistische tekenaar en schilder Kamagurka heeft ook moeite om de N-VA als en serieuze volkspartij te nemen. Zij zien het Vlaamse nationalisme als een bedreiging terwijl nationalisme, mits uiteraard democratisch en open, een normale zaak is.