DE ROOD GEVLEKTE KANARIE

Petrus, 'De Rood Gevlekte Kanarie, acryl en potlood op paper (56 x 76 cm)

HET IS ALLEMAAL DE SCHULD VAN DE VAKBOND

De sociale partijen in de Bouw hebben eind maart een akkoord voor de CAO voor de Bouwnijverheid gesloten die loopt van 1 januari t/m 31 december 2012. Op grond van dit akkoord, krijgen de werknemers in de Bouw per 1 augustus 2012 een loonsverhoging van 0,75%.

Loonoverzicht bouwplaatswerknemers

Belangrijkste uitgangspunten bij de lonen voor Bouwplaatswerknemers zijn: 40 uur werken per week, 25 vakantiedagen (waarvan 5 naar Tijdspaarfonds),20 roostervrije dagen (waarvan 10 naar Tijdspaarfonds), 8% vakantietoeslag (naar Tijdspaarfonds),

Loonoverzicht vakvolwassen bouwplaatswerknemers van 22 jaar en ouder

Lonen per 1 augustus 2012(incl. loonsverhoging 0,75%)

Tabel I voor “gewone” volwassen bouwplaatswerknemers:

Functiegroep	Weekloon	Uurloon
A	496,00	12,40
B	524,80	13,12
C	557,60	13,94
D	596,40	14,91
E	626,00	15,65

Functiegroep

Weekloon

  Uurloon

A

496,00

12,40

B

 524,80

13,12

C

 557,60

13,94

D

 596,40

14,91

E

626,00

15,65

De vakbond staat in een kwaad daglicht, vooral bij jongeren. Ze zien het nut er niet van in of nog erger, ze zien de vakbond als een ouderwetse club die alleen maar naar de belangen van ouwe lullen in het oog houdt. Ze zouden jongeren van de toekomst beroven die hen toekomt. Ouderen hebben immers hun toekomst gehad en zouden daarom hun mond moeten houden. Jammer voor hen maar zo is het leven. Zo toch lees ik de column van Rosanne Hertzberger. Voor degenen die NRC Handelsblad niet lezen, Rosanne is columniste van die krant. In haar dagelijks leven is ze “PhD student Molecular Microbiology at UvA/NIZO Food Research” zo lees ik op Linked-in. De column waar ik het over heb, heet “Namens wie spreekt Heerts nou?” (NRC weekeinde van 10 maart 2013).

Rosanne beweert in haar stukje dat “ene Ton Heerts” verwarring zaait want hij wil niet toegeven op de duur van de WW uitkering. Maar schrijft ze, als er teveel ouderen zijn, versoberen we de AOW, als er teveel immigranten zijn dan beperken we de toegang, “maar nu er veel werkloosheid is, mag er niets aan de WW gebeuren? Dat begrijp ik niet.” Dat valt me dus tegen van een PhD student. De AOW wordt niet versoberd omdat er teveel ouderen zijn, maar te weinig jongeren. Vergrijzing heet dat. Oké, je kunt zeggen dat is de schuld van die ouderen zelf, hadden ze maar meer kinderen moeten maken. Daar zit wat in. Maar een vervelende bijkomstiheid is dan weer dat die ouderen hun leven lang premie betaald hebben voor die AOW ervan uitgaande dat de jongeren dat straks ook zouden doen. Konden zij weten dat die jongeren wel andere zorgen aan hun kop hebben dan de zakken spekken van ouderen?

Een promovendus verdient in het eerste jaar ongeveer € 2000 bruto per maand en dat stijgt in het vierde jaar tot ongeveer € 2600. Universitair docenten krijgen een salaris dat varieert van € 2900 tot € 5000 bruto per maand en universitair hoofdocenten een salaris dat varieert van € 3700 tot € 6200 bruto per maand. Voor hoogleraren zijn speciale salarisschalen (16 t/m 18).

Daarna volgen twee paragraafjes waaruit minachting spreekt voor Ton Heerts en de FNV. Ik citeer een stukje om duidelijk te maken dat ik niet overdrijf: “Een half jaar nadat de voorzitter zijn eigen bond als een rokende puinhoop beschrijft, schittert de vakbond aan de onderhandelingstafel als nooit tevoren in zijn onmogelijke conservatisme en onverzettelijkheid.” Van een PhD studente verwacht je meer kennis van en begrip voor de georganiseerde werkende mens die dat mooie land Nederland gedisciplineerd en georganiseerd heeft opgebouwd. In mijn studententijd beseften biologiestudenten dat nog wel, maar ja tijden veranderen. De jongeren van vandaag vinden dat ze niks te maken hebben met het verleden. 

Rosanne komt vervolgens bij de kern van haar betoog want “wie vertegenwoordigt Heerts dan in al die onderhandelingen? Het zijn in ieder geval niet mijn generatiegenoten die vaak het wettelijk maximum van 3 tijdelijke contracten krijgen (..). Het zijn ook niet de ZZP'ers die nooit reclame hoeven te maken voor hun zaak, omdat ze toch maar één klant hebben: hun voormalige werkgever die weigerde nog langer pensioenpremie te betalen. Het zijn ook niet al die mensen die op oproepbasis altijd beschikbaar moeten zijn, maar te weinig uren maken voor een vol inkomen.” Rosanne is lid van de generatie zelfbeklag. Dat is jammer want in plaats van zich te beklagen, had ze lid van de vakbond kunnen worden en daar werken aan betere arbeidsvoorwaarden voor flexwerkers en ZZP'ers. Het mooie is dat de vakbond zelf dat ook allemaal al wil zonder dat Rosanne daarvoor lid van de vakbond is geworden.

Ondertussen is de malaise op de arbeidsmarkt helemaal de schuld van de vakbond: “Die heeft de vaste werknemers zo'n luxe positie gegeven, dat vervolgens niemand meer een vaste werknemer wil.” Nu zullen er vast wel vaste werknemers met een luxe positie zijn zoals bijvoorbeeld professoren en wetenschapelijke medewerkers aan universiteiten, betaald met belastinggeld opgebracht door de gemeenschap. Maar bij de vakbond zitten toch hoofdzakelijk bouwvakkers, metaalbewerkers, vuilnisophalers, politiemensen, schoonmaakpersoneel enz. Om hun positie luxe te noemen, vind ik een gotspe. Mogen die mensen met hun gemiddelde beneden modaal inkomen beschermd worden tegen ontslag en WW uitkeringen op minimumbestaansniveau? Rosanne vindt het allemaal overdreven luxe. Weet je wat ik luxe vind? Een grote mond hebben ten koste van de gemeenschap en de erfenis van een beschaafd en fatsoenlijk land waar niemand armoede hoeft te lijden en een auto kan rijden.

Door met haar beschuldigende vinger naar de vakbeweging te wijzen, draagt R. niks bij aan een oplossing van de hervormingsproblemen die vooral het gevolg zijn van de uitdijende globale markt met zijn lage-loon-landen, zijn goedkope maakindustrie waarin lokale werknemers onder Middeleeuwse omstandigheden worden uitgebuit, de dure energie, de vergrijzing enz. Ze slaat geen acht op de verantwoordelijkheid van de werkgevers, de banken en de financiële wereld en de politiek. Gelukkig doen de vakbonden dat zelf wel door op gediscilineerde wijze te praten en te onderhandelen met alle betrokken partijen. Dat lijkt me beter dan een barbertje moet hangen betoog te houden zoals Rosanne doet. Van een PhD student had ik trouwens meer verwacht maar zoals gezegd, tijden veranderen.

VORIGE WEEK WAS HET EVEN LENTE

Dinsdag 5 maart 2013, 14:49:02. Foto: Petrus uit 'Foto Dagboek 2013'

Dinsdag 5 maart 2013, 15:11:50. Foto: Petrus uit 'Foto dagboek 2013'

GEZICHTEN VAN HET KWAAD

Kim de Gelder.

Ik vroeg onlangs een vriendin die gelooft in reïncarnatie, engelen en graancirkels of kwaad bestaat. Na enig nadenken vertelde ze aarzelend een verhaal over blijven hangen in lagere geestelijke regionen waar je in de greep van demonen kunt komen. Een ouderwets idee. Behalve in horrorfilms hoor of zie je nooit meer wat van demonen. Vroeger wel. Toen was kwaad het werk van de duivel. Sinds de moderne wetenschap gelooft niemand meer in duivels en demonen. Die zijn definitief verbannen naar het rijk van de fantasie en de sprookjes.

Daarvoor in de plaats is het wetenschappelijk humanisme gekomen. Het individuele kwaad is voortaan het gevolg van een of andere, niet altijd duidelijke definieerbare, geestelijke aandoening. Daarom worden misdadigers en vooral moordenaars aan psychologisch onderzoek onderworpen. Wat is de aard van hun geestelijke ziekte en indien daar sprake van is, kunnen ze dan nog verantwoordelijk voor hun daden gehouden worden?

Het collectieve kwaad zoals het nazisme is het gevolg van een maatschappelijke aandoening zoals bijvoorbeeld het nazisme in het Duitsland van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het maatschappelijke, politieke kwaad kan ook gezien worden als een vorm van colateral damage zoals de massamoorden onder Stalin en Mao en de onderdrukking op Cuba door Fidel Castro c.s. Hun communistische bedoelingen worden verondersteld goed te zijn maar hun middelen waren helaas verkeerd.

Ondertussen zien we vandaag op TV Kim de Gelder die terecht staat vanwege een steekpartij in de kindercrèche Fabeltjesland in Sint-Gillis-bij-Dendermonde (23 januari 2009) waarbij drie dodelijke slachtoffers vielen, twee baby's en een begeleidster, en 12 gewonden. Nadat hij was opgepakt, bleek hij ook de moordenaar te zijn van de 73-jarige Elza van Raemdonck in Beveren. De Gelder was geen psychiatrische patiënt en had ook geen psychiatrisch of anderszinds geestelijk ontwricht verleden. De 5 psychiaters die hem in opdracht van Justitie onderzochten, kwamen unaniem tot de conclusie dat De Gelder niet ontoerekeningsvatbaar was terwijl hij zijn slachtoffers doodstak.

Iedereen verwacht nu tijdens het proces dat Kim de Gelder zelf uitlegt wat hem tot deze onbegrijpelijke daden heeft gebracht: weerloze baby's vermoorden met een mes, een 73 jarige vrouw alleen thuis en een 54 jarige kinderbegeleidster. Maar Kim zegt niks. Integendeel, tijdens de rechtszaak houdt hij iedereen aan het lijntje tot groot verdriet van de familie en bekenden van de slachtoffers. Tijdens de getuigenissen van de ouders van de gewonde kinderen vroeg een van hun advocaten De Gelder of het hem te doen was geweest om dit lijden. Zijn raadselachtige antwoord was dat“dat niet was wat ik wou bereiken”.

De toen 20 jarige De Gelder koos voor zijn dodelijke acties geen mannen of jongeren in de kracht van hun leven maar oudere vrouwen en babytjes. Hoe laaghartig en laf kan een mens zijn? Wat mankeerde De Gelder? Ondanks al onze psychiatrische kennis weten we het antwoord niet en hijzelf wil het niet geven of weet het misschien ook niet.

Dutroux

In België heeft men de laatste tijd veel met dit soort kwaad te maken gehad. Het meest gruwelijk was de zaak Dutroux (1996) die nationaal tot veel ophef heeft geleid o.a. Vanwege de combinatie van ontvoering en gevangenhouding van jonge meisjes voor seks in de kelder van zijn eigen huis, het gebrekkige politie optreden waardoor hij jaren zijn gang kon gaan, de genadeloze rol van zijn vrouw bij de gevangenhouding en het misbruik van de meisjes, de hongerdood van 4 meisjes, de vondst in zijn tuin van een vermoorde handlanger, zijn tijdelijke ontsnapping (1998), zijn emotionele onbewogenheid tijdens het proces.

In 2004 werd Dutroux schuldig bevonden aan ontvoering en verkrachting van 6 meisjes en moord op 4 meisjes. Zijn voormalige vrouw Michelle Martin werd veroordeeld tot maximaal 30 jaar gevangenisstraf voor opsluiting en foltering van de 6 meisjes en voor lidmaatschap van een bende die meisjes ontvoerde. Daarnaast werd zij veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding van 179.000 Euro.

Ronald Janssen

Het moorddadige gedrag van Dutroux was het gevolg van zijn drang naar seks en lust. In vergelijking met De Gelder tot op zekere hoogte begrijpelijk. De mens is nu eenmaal evolutionair verwant aan het dier en dus is dierlijke lust -lust om de lust- hem niet onbekend. Dezelfde combinatie van seks en lust was ook bij Ronald Janssen de oorzaak van zijn moordgedrag. Volgens deskundigen had Janssen het typische profiel van de seriemoordenaar. Hij werd na de strafzaak tegen hem in september 2011 schuldig bevonden aan vrijheidsberoving, verkrachting, foltering en drievoudige moord. Bij De Gelder is tot nu toe seks niet ter sprake gekomen wat gezien de aard van de slachtoffers ook moeilijk kan. Misschien is het bij De Gelder alleen maar de lust tot moord, een zelfs voor dieren uit de hand gelopen gedrag want die moorden uit noodzaak, om te eten.

Michelle Martin

Tot slot nog de kwestie van de lerares Michelle Martine, de ex van Dutroux. In 1988 was ze met hem in de gevangenis getrouwd terwijl ze wist dat hij veroordeeld was voor het verkrachten van 5 tienermeisjes in 1985 en 86. Zelf was ze in die tijd tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege haar medewerking aan een verkrachting van een Slowaaks meisje.Vervolgens werkte ze mee aan de ontvoering en verkrachting van de door haar man ontvoerde meisjes. Tijdens een korte gevangenisstraf van haar man liet ze 2 van de ontvoerde meisjes willens en wetens van honger omkomen in hun keldergevangenis. Waarom richtte zij dit kwaad aan? Genieten van de moordzucht van haar man? Slaafse liefde voor haar man uit angst om hem te verliezen? Wie het weet, mag het zeggen.

DE OPGEHEVEN VINGER VAN DUNK

Als gerenommeerd links student in de jaren 70 van de vorige eeuw las ik de Volkskrant. Die krant was namelijk net als wij katholieke studenten aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen links geworden. We waren op zoek naar een nieuwe zingeving aan ons leven en links bood kansen. Om te weten hoe erg het was om rechts te zijn (Wiegel) lazen we in ons studentenhuis af en toe de Telegraaf. Er waren daar columnisten die het tot op het persoonlijke af gemunt hadden op iedereen die tot de linkse scène hoorden. Als antwoord kregen we ook in de Volkskrant te maken met columnisten die het ook niet schuwden om persoonlijk te worden, maar dan uiteraard wel gericht tegen rechtse figuren.

Berucht was de columnist Hugo Brandt Corstius die schreef onder pseudoniemen als Piet Grijs, Battus, Raoul Chapkis en Stoker. Als Stoker schreef hij elke dag een stukje links onder op de voorpagina. Ooit stonden daar de tekeningen van Wim Boost (WIBO). Dat WIBO vervangen werd door Stoker was een teken des tijds: de relativerende humor van Boost vervangen door de arrogant linkse zelfverzekerdheid van Stoker.

Als Piet Grijs schreef hij in de jaren '70 van de vorige eeuw in het weekblad Vrij Nederland de Leidse criminiloog Wouter Buikhuisen kapot door hem neer te zetten als een extreem rechtse figuur, een charlatan, vakidioot, bedrieger en aartsopportunist. Kortom, columnistiek van het laagste allooi. Tot nu toe is bij mijn weten zijn volksgericht per column in de Nederlandse pers niet geëvenaard. Hoewel, zijn zoon Jelle dreigt nu met zijn op de persoon gerichte aanval op voormalige SNS Reaal topman Sjoerd van Keulen dezelfde kant op te gaan.

Wie er ook wat van kan, is Volkskrant columnist Thomas von der Dunk. Net als bij Stoker is hij zelfverzekerd van zijn zaak en schuwt hij niet om met de volkswoede in de rug publieke figuren aan de schandpaal te nagelen. Nuances doen niet ter zake. Elke associatie om publiekelijk de strop strakker aan te halen, is geoorloofd. Ook bij Dunk kun je je afvragen hoever hij wil gaan. Natuurlijk, het is maar ongevaarlijke woordspielerie maar soms lijkt het er toch sterk op dat hij voor deze of gene onverlaat een volksgericht zou willen of nog mooier een complete linkse opstand. Maar gelukkig laat hij het bij het met opgeheven vinger opblazen van de volkswoede. De krantencolumn als plaatsvervangende kansel. Nederlandser kan het niet.

PS. Het kan natuurlijk altijd nog een graadje erger zoals je HIER kunt zien en lezen.

LANDSCHAP AARZELEND TUSSEN WINTER EN LENTE

Petrus, 'Landschap aarzelend tussen winter en lente', acrylverf en potlood op papier, 56 x 76 cm