Isola Superiore (Pescatori), Lago Maggiore, Italië, 15 juni 2013 |
vrijdag 5 juli 2013
ISOLA SUPERIORE (PESCATORI), LAGO MAGGIORE
Kunsten en (Internationale)Politiek
foto,
isola pescatori,
isola superiori,
italië,
lago maggiore
donderdag 4 juli 2013
BELASTINGAFTREK HYPOTHEEKRENTE EN HET VERRAAD AAN DE GEWONE MAN
Het wordt weer als vroeger met de
hypotheken, hoor ik op het NOSjournaal. Hoe is dat nu toch mogelijk?
Was vroeger toch alles beter? Even samenvatten. Vroeger, tot in de
jaren zeventig van de vorige eeuw kreeg je nooit een hogere hypotheek
dan 5 keer je inkomen. Het inkomen van een eenverdiener, want
tweeverdieners bestonden niet. Je moest ook eigen geld inbrengen en
jaarlijks aflossen over een periode van 30 jaar. Annuïteitenhypotheek
heette dat. Als dat allemaal voor elkaar was, kreeg je
hypotheekaftrek van de belastingdienst waardoor de rentelasten lager
werden. Een verkapte vorm van subsidie op geld lenen. Je kon die
subsidie toen dus ook niet blijvend hoog houden door bijvoorbeeld
nooit af te lossen. Zo'n aflossingsvrije hypotheek bestond niet.
Waarom was dit mooie systeem bedacht?
Om de gewone man te ondersteunen bij zijn bezitsvorming. In de jaren
50 van de vorige eeuw was gebleken dat het eigen woningbezit in
Nederland, vergeleken met omliggende landen, laag was. Met name de
Christen Democraten waren gebrand op bevordering van bezitsvorming
bij de gewone man want dat zou van hem een verantwoordelijke burger
maken betrokken bij democratie, politiek en overheid (en meteen van de klassenstrijd afhouden). Die gewone man
liep overigens niet meteen hard mee in die nieuwe race om
bezitsvorming. Het was al moeilijk genoeg om je gezin te onderhouden
en uiteraard schrok men terug om zulke grote schulden voor je leven
lang aan te gaan. De gewone man was niet gewend met veel geld om te
gaan. De bezitsvorming onder de gewone man begon dus heel schuchter.
Waarom liep dit zo mooie plan voor de
gewone man zo uit de hand zodat we nu waarschijnlijk nog jaren lang
op de blaren moeten zitten? Het ging fout in de jaren tachtig (vorige
eeuw) toen de betere verdieners ontdekten dat ook zij de rente van
hypotheken voor hun huizen en villa's konden aftrekken. Aldus begon
de belastingdienst de royale inkomensgezinnen te subsidiëren. Toen
ook nog eens bleek dat ze belastingaftrek konden krijgen op de
hypotheek voor hun tweede huis in de Ardesch of Toscane, kon het
feest niet meer op.
Je zou zeggen dat toen de politiek
ontdekte dat vooral de beter betaalden door de belastingdienst
gesubsideerd werden er maatregelen genomen zouden worden om de
bezitsvorming van de gewone man weer tot centrum van belastingbeleid
te maken. Dat zulks niet gebeurde, kwam omdat de politieke partijen
van de gewone man (Christen en Sociaal Democraten) overgenomen waren
door doctorandussen en die hadden als nieuwe middenklasse veel baat
bij deze belastingaftrek. Met hulp van de belastingdienst konden ze
zich zo opwerken tot de hogere middenklasse. Je zou dit het eerste
verraad aan de gewone man kunnen noemen.
Daar kwam nog een tweede factor bij. De
verdwijning van het een-verdienergezin en de komst van het
tweeverdieners gezin als gevolg van de vrouwenemancipatie. Toen
besloten werd dat beide inkomens voortaan meetelden voor een
hypotheekaanvraag ontstond er na verloop van tijd opwaartse druk op
de huizenprijzen waarvan er zoals we weten er te weinig waren als
gevolg van de naoorlogse centralistische planning. Een
semi-communistisch stelsel waar de Nederlandse sociaal-democraten erg
op gesteld zijn. Dit was het tweede verraad aan de gewone man.
De bank en de bouwwereld zagen
plotseling een goudmijn van allerlei soorten hypotheken samengaan met
prachtige bouwplannen. Nederland dat al sinds de zestiende eeuw een
economisch-financieel wonderland is, denk aan de tulpen-bubble en de
uitvinding van aandelenhandel op beurzen, maakte zich eensgezind op
voor de huizenbubbel.
Iedereen die ook maar een beetje gezond
verstand had, zag die aankomen. Daar hoefde je geen econoom,
financieel specialist of belastingdeskundige voor te zijn. De
buitenwereld begon Nederland zelfs te waarschuwen voor de
huizenbubbel. Buitenlandse tijdschriften publiceerden artikelen van
buitenlandse journalisten dat het eens fout zou lopen. Maar wie niet
horen wil, die hoort niet. De bouwwereld onder leiding van oud CDA'er
Brinkman zorgde dat de politiek doof bleef voor de waarschuwingen. De
politiek bleef op haar beurt graag doof want daar was de gewone man
verdwenen en belastingaftrek levert immers stemmen op.
Zo kon het dat nog in 2010 CDA voorman Balkenende de verkiezingen in ging met de belofte dat er niet getornd zou worden aan de belastingaftrek voor hypotheekrente. Balkenende kon dat beloven omdat zijn partij net als de sociaal democraten al lang niet voor de gewone man stond maar voor de doorsnee doctorandus waar er intussen dank zij de democratisering van het onderwijs ook heel veel van zijn. Het verraad aan de gewone man is nu dank zij de crisis pas goed aan de oppervlakte gekomen.
Zo kon het dat nog in 2010 CDA voorman Balkenende de verkiezingen in ging met de belofte dat er niet getornd zou worden aan de belastingaftrek voor hypotheekrente. Balkenende kon dat beloven omdat zijn partij net als de sociaal democraten al lang niet voor de gewone man stond maar voor de doorsnee doctorandus waar er intussen dank zij de democratisering van het onderwijs ook heel veel van zijn. Het verraad aan de gewone man is nu dank zij de crisis pas goed aan de oppervlakte gekomen.
Kunsten en (Internationale)Politiek
belastingaftrek hypotheekrente,
eenverdieners,
huizenmarkt,
hypotheekaftrek en het verraad aan de gewone man,
tweeverdieners,
vrouwenemancipatie
dinsdag 2 juli 2013
CHE GUEVARA
Kunsten en (Internationale)Politiek
che guevara,
een digitale fotocollage van petrus
maandag 1 juli 2013
AFRIKAANSE AMBIANCE AAN MEER VAN GENEVE
Dank zij migratie vanuit alle hoeken van de wereld is Genève de laatste jaren van een saaie, oerdegelijke met van rijkdom en status stijf staande bewoners en bezoekers, een echte internationale stad geworden met op een zonnige dag zelfs een Afrikaanse ambiance aan het meer van Genève.
Kunsten en (Internationale)Politiek
afrikaanse ambiance aan meer ven genève,
genève,
lac leman,
zwitserland
zondag 30 juni 2013
ERIC GRASSIEN
Eric Grassier kampeert op het plein met 'De Gebroken Steol' voor het Paleis van de Verenigde Naties in Genève. Met deze actie vragat hij aandacht voor zijn woonprobleem. |
Eric Grassien kampeert al een tijdje
met zijn hond voor het VN Paleis voor de Naties in Genève. Dat is
zijn manier om bij de autoriteiten aandacht te vragen voor zijn
woningprobleem. Hij heeft een tijd als voorlopige oplossing gewoond
in een asielcentrum. Vanwege de gebrekkige voorzieningen voor
gehandicapten is hij daar weg gegaan. Vervolgens werd hem een plek in
een tehuis voor gehandicapten aangeboden maar ook dat voldoet volgens
Eric niet. Zulke tehuizen hebben een strak regime en dat wil Eric
niet. Hij wil met zijn hond zelfstandig kunnen wonen. Dat moet kunnen
in Zwitserland waar sinds 2002 een wet voorziet dat in elke nieuwe
woonblok een of meer appartementen moeten worden voorzien ten behoeve
van gehandicapten. In de praktijk wordt die wet echter niet
nageleefd: of de lift is te smal voor zijn rolstoel, of de WC te
klein, of de opgang onmogelijk enz.
Er zit voor Eric daarom niks anders op
om de autoriteiten wakker te schudden met zijn kampeercampagne op het
plein met de beroemde 'Gebroken Stoel' van de kunstenaar Daniel
Berset. Het lijkt bijna geen toeval te zijn dat die 'Gebroken Stoel'
en Eric Grassien nu dat VN Plein markeren.
Kunsten en (Internationale)Politiek
eric grassien,
paleis van de verenigde naties in geneve,
woningen voor gehandicapten
Abonneren op:
Posts (Atom)