EUROFIEL

De Nederlandse Eurosterren volgens de exitpolls. (een digitale collage van Petrus)

Als Eurofiel ben ik blij met de resultaten van de Nederlandse exitpolls van gisterenavond. Als zoon van Europa (wel beschouwd zijn we allemaal kinderen van Europa) beschouw ik het verlies van Eurofoob Wilders als een goed teken aan de wand. Het negativisme en het wantrouwen tegen Europa heeft het verloren van degenen die het opnemen - meer of minder kritisch - voor Europa. Zelfs de winst van de SP, toch een zeer Eurokritische partij, beschouw ik als positief voor Europa om de doodeenvoudige reden dat je met de SP kunt praten en met Wilders niet. Wilders is al jaren oost-indisch doof en het wordt er de laatste tijd niet beter op.

Dat de SP nu ook net ietsje groter is dan de PvdA verbaast me niet. Emile Roemer komt als gedegen, rustige en goedlachse onderwijzer veel beter over dan PvdA leider Samsom. In zijn te snel en iets te glimmende pak met zijn ook al iets te ferme passen, zijn rusteloze blik en zijn veel te snelle antwoorden is hij het tegendeel van vertrouwenwekkend. Je weet nooit waar die man heen wil zoals is gebleken met de formatie van het huidige VVD-PvdA kabinet.

Ik denk dat de VVD kiezer blijkbaar nog net aan zijn trekken komt in dit kabinet en dat daarom de VVD zelfs een klein plusje heeft gekregen.Voor een VVD'er is het normaal dat hun partijleider meer een zakenman is, een CEO van BV Nederland, dan een man met een maatschappijvisie op lange termijn. Voor een PvdA'er ligt dat helemaal anders. Die willen een partijleider met een (ideologisch) programma, met een visie voor de langere termijn op mens en maatschappij.De PvdA'er moet in dit kabinet niet alleen opboksen tegen de VVD maar ook nog eens tegen hun eigen partijleider en dat is slopend.

Volgens nog steeds de exitpolls - de echte uitslagen komen zondag avond – zijn D66 en CDA in een nek aan nek race gewikkeld over wie van de twee als grootste partij uit de bus zal komen. D66 is van deze twee de echte winnaar omdat die vooruit gaat. Het CDA is daarentegen blij dat het leegbloeden is gestopt. D66 met Pechtold overtuigt meer en meer kiezers zoals ook Roemer met zijn SP dat doet. Beide profiteren van het verval van de PvdA, zo vermoed ik. Het CDA van Buma weet meer en meer de schade te beperken en wint zijn geloofwaardigheid als volkspartij langzaam maar zeker terug.

Met mijn stem op het CDA ben ik daar blij mee want zoals ik al eerder schreef, beschouw ik een stem op het CDA ook als een stem op de ChristendemocratischeAngela Merkel, de Duitse Bondskanselier die bewezen heeft de Europese Unie met vaste hand te kunnen leiden. Helaas, is zij de enige Europese leider die dat op dit moment kan.

De opkomst was een tikkeltje hoger dan de vorige keer, maar Nederland zit nog steeds aan de ondergrens. Dat moet omhoog, anders zou Europa aan democratische legitimiteit kunnen verliezen. Hoewel, het is ook weer niet helemaal onlogisch dat degenen die de moeite niet nemen om zich te oriënteren om vervolgens ook niet te gaan stemmen, ook niet meetellen. Wie gemakzuchtig is, telt niet mee, dat is overal zo. Maar al met al is het toch beter voor het democratische Europa als meer kiezers zouden gaan stemmen.

Dat zou kunnen gebeuren als Europa meer dan tot nu toe ook zou worden gepolitiseerd. Over het algemeen heeft de Nederlandse politieke elite de neiging om te depolitiseren in plaats van te politiseren. Het zit in onze cultuur ingebakken. De angst voor passie en zeker voor politieke passie. We zijn oh zo bang dat het uit de hand zou kunnen lopen. Maar met een zo lange democratische traditie als de Nederlandse moet meer politieke passie kunnen.

Wat ook zou helpen is als de politieke partijen hun beste dochters en zonen, waaronder ook oud politici, zouden sturen naar het Europees Parlement. Pas dan ziet de kiezer dat in dat Europese Parlement Nederlandse belangen op het spel kunnen staan. Het Europees Parlement als een leerschool voor jongere politici of als een soort van hobbyruimte voor de internationalisten zou gedaan moeten zijn. Het Europees parlement moet door de Nederlandse politiek serieus worden genomen als we willen dat Europese politiek leeft onder de Nederlandse kiezer en daardoor ook gaat stemmen.

GELUKSVOGEL (Recycle Art)

Petrus, Geluksvogel (recycle art), bewerkt houten beeld uit West-Afrika, hoogte 38,5 cm

654. Een geluksvogel,

d.i. iemand wien alles bijzonder meeloopt, die veel geluk heeft, een boffer, een bofkont1); hetzelfde als een gelukshans, een gelukskind, een gelukzak (Teirl. 470). Het znw. vogel moet in deze samenstelling in denzelfden zin worden opgevat als in een slimme, schrandere, gladde, stoute vogel (d.i. mensch), een spotvogel (16de eeuw; zie Kiliaen); hd. spottvogel. Vgl. Halma, 738: Hij is een vogel! c'est un drolle! zie Ndl. Wdb. IV, 1315; Antw. Idiot. 1394 en vgl. het hd. Glücksvogel; fri. geloksfûgel, gelokskiter.2)

bron: F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen,uitdrukkingen en gezegden. W.J. Thieme & Cie, Zutphen 1923-1925(vierde druk)

TONTO

Tonto is een houten beeld gemaakt door petrus. Het beeld is 54cm hoog, met acrylverf bewerkt, oud metaal en leer.

De naam Tonto voor het beeld hierboven, dus niet het beeld zelf, is geïnspireerd door Tonto, de tegenspeler van The Lone Ranger (gespeeld door Armie Hammer) in de gelijknamige film 'The Lone Ranger'  . Het beeld was al gemaakt voordat ik de film had gezien. Tonto betekent dwaas in het Spaans. In de genoemde film is Tonto een indiaan (gespeeld door Johnny Depp) die balanceert tussen dwaasheid en werkelijkheid, het gevolg van wat wij een trauma zouden noemen. Als kind nam hij van 2 blanke mannen een goedkoop Sears Roebuck zakhorloge aan in ruil waarvoor hij hen de plaats van de zilvermijn van zijn stam aanwees. Toen hij terugkwam in het tentenkamp, hadden de beide blanken zijn hele stam uitgemoord. Tonto heeft dus geen stam meer. Hij is op zoek naar de Windigo, de mens die door kannibalisme in een kwade geest is veranderd en daardoor de natuur uit balans heeft gebracht.

De film 'The Lone ranger' is tegelijk een prachtig vorm gegeven avonturenfilm, een western en een actefilm waarin veel ook ons goed bekende Noord Amerikaanse mythes en legendes aan de orde komen. De film is gebaseerd op de Amerikaanse stripheld van dezelfde naam 'The Lone Ranger', intussen een icoon geworden van de Amerikaanse cultuur. Hij bevat verwijzingen naar vroeger Westerns ( bijvoorbeeld “Once upon a time in the West”  en “How the West was won” ) en andere films. Ik herkende er ook stukken van de tekenstrip Blueberry in. De film is wat mij betreft een aanrader. Een film die je vaker kunt zien zoals je een goed boek vaker kunt lezen.

PROYECTO COSTA RICA 1977-1979 (parte 6)

Tres Gracias, Septiembre 1977

La Cocina, Septiembre 1977

FLANDERS-LAND 10

Flanders-Land, Man met Hond, 25 januari 2013

Flanders-Land, Pikstraat, 25 januari 2013