zaterdag 30 januari 2016

FRITS BOLKESTEIN

Frits Bolkestein in 1983

In het Vlaamse weekblad Knack nr.3 van dit jaar stond een interview met Frits Bolkestein met als titel ‘Fort Europa? We kunnen niet anders’.’ (blz. 61 e.v).  Dat interview gaat uiteraard over de problemen van vandaag en dan vooral Europa en de vluchtelingencrisis. Zoals bekend zit Bolkestein nooit om straffe uitspraken verlegen. Dat roept nogal eens irritaties op maar het valt niet te ontkennen dat hij daarmee ook menig debat over een actueel probleem heeft opgestart. Bolkestein was nooit bang voor een goede polemiek. Kom daar tegenwoordig nog eens om bij politici. Ze zijn nog dunner gezaaid dan vroeger.

Ik mag Frits Bolkestein wel ondanks dat ik het lang niet altijd met hem eens ben. https://nl.wikipedia.org/wiki/Frits_Bolkestein Je kon het met hem eens worden waar je het over oneens was. Aan het begin van zijn politieke carrière in de Tweede Kamer begin jaren 80 van de vorige eeuw, had hij een poos Latijns Amerika in zijn portefeuille. Daar kon je toen als politicus nog wat mee omdat het continent als gevolg van bloedige revoluties en burgeroorlogen (Nicaragua en El Salvador) veel aandacht kreeg van de media en een hele stoet van actiegroepen en dus ook van de Minister van Buitenlandse Zaken en de Tweede Kamer. PvdA en CDA hadden toen zelfs een aparte Latijns Amerika commissie. 

Bij die stoet actievoerders hoorde toen ook de vereniging CLAT Nederland waar ik directeur van was. CLAT Nederland was een solidariteitsvereniging met de overkoepelende Latijns Amerikaanse vakbond CLAT die banden had met de FNV maar vanwege zijn Christelijke achtergrond vooral met het CNV.  Het lukte mij na enig telefonisch overleg een gesprek te krijgen met Bolkestein in het gebouw van de Tweede Kamer. Dat was toen voor een actiegroep als CLAT Nederland uitzonderlijk want de actiewereld meed de VVD als ware het de pest. In de ogen van linkse actievoerders was de VVD een partij van rechtse ballen en ondernemers die het het volk zouden onderdrukken en uitbuiten. Als linkse idealist wil je daarmee niet gezien worden.

Dat voormalig rechtse ballen imago kwam o.a. door het optreden van voormalig VVD leider Wiegel. Ik herinner me nog Vietnam discussie avonden in Nijmegen waar Wiegel namens de VVD voor een gehoor van anti-Vietnam betogers sprak. Wiegel liet zich door geen enkele slogan uit de zaal van zijn stuk brengen. Integendeel, het was alsof hij rechtser werd naarmate de zaal feller en kritischer op hem reageerde. Ik verdenk hem ervan het imago van rechtse bal gecultiveerd te hebben als een vorm van politieke provocatie van links. Maar hij was natuurlijk ook politiek pragmatisch genoeg om daar waar nodig compromissen te sluiten. 

Na mijn terugkeer uit Latijns Amerika als voormalig VN medewerker was het voor mij duidelijk dat de VVD hoe dan ook een democratische partij was en derhalve op het punt van democratie aanspreekbaar moest zijn. Dat bleek te kloppen toen ik met Bolkestein sprak. Ik herinner me zijn woorden niet meer exact maar ze komen erop neer dat hij weliswaar niet gecharmeerd was van vakbonden maar dat hij als democraat de vakbeweging respecteerde. Tijdens het gesprek kon ik hem ervan overtuigen dat voor CLAT in Latijns Amerika de democratie de enige begaanbare weg was voor de emancipatie (bevrijding) van de werknemers en dat CLAT daarom politieke en financiële steun verdiende vanuit Nederland. Vanaf die tijd konden we het verhaal van CLAT Nederland voortaan ook kwijt aan de VVD.

In de actiewereld en bij linkse mannen en vrouwen van Niet Gouvernementele Organisaties als NOVIB, CEBEMO en ICCO werd deze strategische zet van CLAT Nederland naar het democratische politieke midden in Nederland heftig bekritiseerd. Het werd gezien als verraad aan de goede zaak, aan de linkse revolutie die met de Sandinistische overwinning in Nicaragua een nieuwe opleving in Latijns Amerika en dus ook in Nederland kende. Een tweede Cuba leek alsnog mogelijk te zijn. 


Bij CLAT Nederland zagen we dit natuurlijk heel anders, namelijk als het verder uitbouwen van een zo breed mogelijke Nederlandse politieke steun aan de arbeidersbeweging CLAT in Latijns Amerika. Het politieke optreden van CLAT Nederland was daarbij in overeenstemming met de democratische beginselen van CLAT. CLAT was er zelfs van overtuigd dat in ondemocratische systemen, zowel van rechts als links, de werknemers altijd de hoogste prijs betalen voor de onvrijheid en de politieke onderdrukking. Een opvatting die CLAT Nederland zonder voorbehoud onderschreef.

2 opmerkingen:

  1. Je kunt je afvragen wat al die westerse steun, links dan wel rechts, heeft opgeleverd in
    Latijns-Amerika.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat ligt er maar aan waar de steun voor bedoeld was. I,n dit geval ging het om steun aarde opbouw van een onafhankelijke democratische vakbeweging ter versterking van de democratie. Maar het blijft natuurlijk altijd maar een druppel op een gloeiende plaat. Een democratie bouwen je zo maar niet op.

      Verwijderen