 |
| De Meisjestempel en de Appel ©petrus nelissen |
Tijdens de katholieke godsdienstles wordt een heel nieuwe dimensie toegevoegd aan mijn jongens lichaam. Ik krijg te horen dat ik een kind van Onze Lieve Heer ben. Mijn jongens lichaam is een tempel voor Hem, maar dan moet ik het wel zuiver houden, wat dat ook moge betekenen. Tijdens de wekelijkse openingsceremonie bij de katholieke verkenners beloof ik“rein te zijn in gedachten, woord en daad”. Ik ben er gerust op dat dit wel goed zit, ook al weet ik niet waar het op slaat. Ik hoor er verder ook nooit wat over.
Meisjes doen net als jongens de eerste communie in de eerste klas en de plechtige communie in de zesde klas. Zij zijn net als jongens kinderen van Onze Lieve Heer en hun lichamen een tempel waar ze Onze Lieve Heer kunnen ontvangen. Dat een meisjes tempel heel anders is dan een jongens tempel, is te zien. Ze hebben borsten, ze dragen rokken, hebben lang haar, bewegen anders en zijn niet zo sterk.
Maar hoe precies anders, is een mysterie voor mij en mijn klasgenoten totdat ik zwart-wit naaktfoto’s van vrouwen zie in een blaadje dat ik als bij wonder en geheel toevallig uit een prullenbak vis bij de ingang van de Amsterdamse Schouwburg. We zijn op schoolreis naar het toneelstuk “Gijsbrecht van Amstel” van de grote Nederlandse dichter Vondel. Het geheime blaadje gaat achter de brede theaterstoelen gretig van hand tot hand. Sommigen hebben moeite om het door te geven, zo geboeid zijn ze door het mysterie vrouw. Ze komen er niet op uitgekeken. Het drama voor ons op toneel over de ondergang van Amsterdam verliest het van de aanschouwing van de meisjestempel in al zijn glorie.
(verschijnt elke dinsdag)
Maar goed dat de leraar niets merkte.
BeantwoordenVerwijderen